عبدالاعلی بن یزید کلبی
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالاعلی بن یزید کلبی عُلَیمی کوفی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | از نخستین کسانی بود که در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد، او به همراه حبیب بن مظاهر در محله‌های کوفه برای مسلم بن عقیل بیعت می‌گرفت |
عبدالاعلی بن یزید کلبی عُلَیمی کوفی، از نخستین کسانی بود که در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد. او به همراه حبیب بن مظاهر در محله‌های کوفه برای مسلم بن عقیل بیعت می‌گرفت و به دستور عبیدالله به شهادت رسید.
تبارشناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالاعلی بن یزید کلبی از تیره بنی علیم بن جناب از قبیله کنانه عذره و قضاعه و از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره بود که در کوفه زندگی می‌کرد.
نقش در قیام مسلم بن عقیل[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالاعلی بن یزید بر سر بیعت خود تا با مسلم، وفادار بود. کتب سیر و تاریخ‌نگاران فریقین از او یاد کرده‌اند.
هنگامی که مسلم بن عقیل قیام خود را اعلام کرد، او لباس رزم پوشید و سلاح خود را حمل نمود و از خانه خود بیرون آمد تا در محله بنی‌فتیان به مسلم بن عقیل بپیوندد.
کثیر بن شهاب بن حصین که از قبیله مذحج بود، او را دستگیر کرد و نزد عبیدالله بن زیاد برد. عبیدالله بن زیاد او را به زندان افکند و پس از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه دستور داد تا او را به دار الاماره بیاورند.
عبیدالله بن زیاد به او گفت: «چرا از خانه بیرون آمده بود؟» عبدالاعلی گفت: «من از خانه بیرون آمدم تا ببینم مردم چه می‌کنند که دستگیر شدم.» عبیدالله بن زیاد از او خواست تا سوگند بخورد که راست می‌گوید اما عبدالاعلی از سوگند خوردن امتناع ورزید.
عبیدالله بن زیاد دستور داد او را به جبانة السبیع[۱] برده و گردنش را بزنند.[۲]
ماموران چنین کردند و به این ترتیب این جوان شجاع به شهادت رسید. او به هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت. [۳]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ نام یک بلندی در حومه شهر کوفه.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۷۰.
- ↑ ر.ک :تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۶۹-۳۷۰،۳۷۹؛ ۵. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ص۱۸۲؛ مقتل الحسین المقرم، ص۱۵۷؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۳۵-۱۳۶؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، ج۲، ص۱۳۲؛ منتهی الآمال، قمی، ج۱، ص۳۱۶؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۳۰؛ قاموس الرجال، ج۶، ص۵۳.