احمد غفورزاده‌

احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی زاغ آباد از توابع اصفهان متولد شد. غفور زاده چون قریحه و استعداد شاعری داشت به عضویت انجمن ادبی کمال راه یافت و با همکاری تنی چند از شاعران اصفهانی «انجمن ادبی سعدی» را بنیان نهاد.

طلایی از شاعرانی است که در سرودن شعر از ذوق و استعداد کافی برخوردار است و طبعش در انواع شعر به غزل‌سرایی مایل است. آثارش در روزنامه‌های تهران و اصفهان به چاپ می‌رسد.

فداکاری حسین (ع):

چون حسین آن کس که بر ضدّ ستم پیکار کرد		خویشتن را سرفراز اندر صف احرار کرد
او به ضدّ خود سری برخاست با اتباع خویش‌		بهر آزادی سر و جان را ز شوق ایثار کرد
تا نگردد حبّ دنیا سدّ راه مقصدش‌		ترک جاه و منصب و سیم و زر و دینار کرد
تا نماید محو خار ظلم و استبداد را		دشت را رنگین ز خون چون ساخت گلزار کرد
بر علیه دستگاه جور و بیداد یزید		سر به کف بگرفت و اندر راه حق پیکار کرد
بهر حفظ جان نکردی بیعت، او با ظالمین‌		رو به مظلومان نمود و پشت بر غدّار کرد
کرد کوته از سر دین دست هر بیگانه را		پایه‌ی دین را ز جهد خویشتن ستوار کرد
گرچه هفتاد و دو تن بودند یارانش ولی‌		از سپاه دشمنان بی‌حد و مر کشتار کرد
بهترین فرد مبارز بود در دور جهان‌		دشمنش هم بارها این نکته را اقرار کرد

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1261.