بیاض

سفیدى، کتابچه و دفتر سفید نانوشته، کتابچه‌اى که جهت یادداشت، در بغل گذارند.

دفترى که چند مجلس تعزیه و بعضى اوقات نوحه یا ادعیه در آن نوشته شده و معمولا داراى جلد چرمى است و از ته به هم دوخته شده، با قطعى بغلى. امروز به اینگونه نوشته‌ها «جنگ» مى‌گویند. نسخه و طومار، از اسامى دیگر اینگونه کتابچه‌هاى نوحه و تعزیه بوده است. اغلب با خطّ خاصّى و به صورت چپ و راست نوشته مى‌شد و رونویسى از آن دشوار بود. نوحه‌خوان‌ها هم معمولا آنها را در انحصار خود داشتند و به دیگران نمى‌دادند.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 81.