ناجی خمیس‌

ناجی بن حمادی بن خمیّس حلّی از ادبای معاصر که به سال 1311 ه. ق. در حلّه به دنیا آمد و پس از طی مراحل آغازین تحصیل به نجف اشرف برای تعلیم علوم دینی هجرت کرد و از درس اساتید بزرگی همچون «مرحوم نائینی» و «ابو الحسنی اصفهانی» بهره‌مند گردید. او بر اثر بیماری طولانی در سال 1349 هجری درگذشت.

1- اری النّاس شتّی بات یجمع أمرهم‌علی الظّلم مسدول من الجهل فاحم

2- قد انتکست منها القلوب فأصبحت‌تروق لعینیها القباح الذّمائم

1- امام حسین (ع): مردم را می‌بینم در حالی‌که بر گمراهی اجتماع کرده‌اند و از دور حق پراکنده شده‌اند.

2- گویا این رسم روزگار است که دلها را از حق دور می‌سازد و عهد و پیمان را زشت می‌نمایاند.

1- إلی اللّه نشکو عندک الیوم أمرناو أنت بنا یا صاحب الأمر عالم

2- متی تطلع الأیّام منک ابن نجدةتعاف له أغیا لهنّ الضّراغم

3- و تبرز من أقمار هاشم طلعةتطیر شعاعا فی سناها الغمائم

1- به خدا شکوه می‌کنیم که امر ظهور تو ای صاحب امر به تأخیر افتاده است.

2- هنگامی‌که روزهای ظهور تو طلوع کند. ای کمک‌کننده! در آن روز از شیرهای درنده در امان خواهیم بود.

3- و از نسل هاشم مردی ظهور می‌کند که شعاع نورش ابرها را کنار می‌زند.

و یوم حسین لیس یحصیه ناثرو لم یستطع تعداد بلواه ناظم

روز حسین روزی است که هیچ نوحه‌گری و هیچ زبانی نمی‌تواند عظمت مصیبت آن را بیان نماید.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 550.