فضل بن محمد

فضل بن محمّد بن فضل بن حسن بن عبید اللّه بن عبّاس بن علی بن ابی طالب (ع) از احفاد ابو الفضل عباس (ع) می‌باشد. او در عصر متوکّل خلیفه‌ی عبّاسی می‌زیست. وی شاعر و خطیب بود. فضل به سال 247 ه. ق. درگذشت.

فضل در رثای جدّش ابو الفضل (ع) چنین سروده است:

1- انی لأذکر للعبّاس موقفه‌بکربلاء وهام القوم تختطف

2- یحمی الحسین و یسقیه علی ظمأو لا یولّی و لا یثنی و لا یقف

3- و لا أری مشهدا یوما کمشهده‌مع الحسین علیه الفضل و الشرف

4- أکرم به مشهدا بانت فضیلته‌و ما أضاع له افعاله خلف

1- من برای ابو الفضل عبّاس (ع) در کربلا جایگاهی را می‌شناسم که هیچکس به آن مقام نمی‌رسد.

2- او حسین (ع) را حمایت کرد، سقای او، تحت ولایت او، ستایش‌کننده‌ی او بود و هرگز از پا نایستاد.

3- محل شهادتی را چون مکان او نمی‌بینم که مانند حسین (ع) از چنان فضل و شرافتی برخوردار باشد.

4- این مشهد را گرامی بدار! زیرا تو خلف او هستی.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:121.