شیر کربلا

به نقل مردى از قبیلۀ بنى اسد، پس از آنکه حسین بن على(ع) و اصحابش شهید شدند و سپاه کوفه از کربلا کوچ کرد، هر شب شیرى از سمت قبله مى‌آمد و به قتلگاه کشتگان مى‌رفت و بامدادان بر مى‌گشت. یک شب ماند تا ببیند قصّه چیست. دید آن شیر، بر جسد امام حسین(ع) نزدیک مى‌شد و حالت گریه و ناله داشت و چهرۀ خود را بر آن جسد مى‌مالید. بر اساس همین نقل نیز،در مراسم شبیه‌خوانى و تعزیۀ کربلا،کسى در پوست شیر مى‌رود و در میدان نبرد حاضر مى‌شود و پس از آنکه سیدالشهدا کشته مى‌شود، خود را به بالین پیکر او مى‌رساند و بر نعش امام حسین(ع)مى‌گرید و این صحنه،سبب تأثّر و گریۀ تماشاگران تعزیه مى‌شود.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۶۳-۲۶۴.