رسول میرزا علی
| رسول میرزا علی | |
|---|---|
 | |
| زاده |
1346 شمسی تهران |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
رسول میرزا علی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اگر برای پرده خوانان در وجه کلی سه شیوه اجرای اصیل، تا حدی تحت تأثیر فرهنگ جدید و کاملاً جدید و کاملاً جدید در نظر گرفته شود، مرشد رسول میرزا علی جزء دسته دوم قرار می‌گیرد. آنچه به نمایش درمی‌آید بیشتر ارائه فنون است که عقلانی شده است.
شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اجرای پرده خوان ترکیبی است از کلام و نوحه‌های آهنگین. پس از آن دوباره قسمتی از داستان را با گفتار ادامه می‌دهد و در قسمت صدا زد آی مرد صیاد... لحن وی حالتی از دشتی به خود می‌گیرد و روند ملودیک پرده خوانی متمایل به فرود در دستگاه شور می‌شود. در این شیوه صورتی از بیان احساس مبتنی بر موضوعات روزمره مراد است حتی اگر مضامین اشعار عمیق باشد. تحریرها بدون بهره‌گیری از تغییر جایگاه حنجره برای ایجاد صدا انجام می‌پذیرد و پرده خوان از فضای دهان و دماغ که شیوه خاص آوازهای کوچه بازاری است استفاده می‌کند.
تأویل اصول کلی پرده خوانی در نسبت با دیگر آئین‌های نمایشی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آنچه در پرده خوانی به عمل درمی‌آید از کلیتی فراگیر ریشه می‌گیرد که با دیگر آئین‌های نمایشی مانند تعزیه، خیمه شب بازی، انواع معرکه‌ها و ... قرابت دارد.
داستان‌های امام رضا در پرده خوانی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در میان چهارده معصوم تنها زیارتگاه حضرت امام هشتم شیعیان در ایران در شهر مشهد واقع است. معنی مشهد، مکان شهادت و شهادتگاه است که به واسطه شهادت امام رضا در آن دیار، به این اسم خوانده می‌شود. شاید به همین دلیل یعنی حضور منحصر به فرد مزار امام رضا در ایران باشد که دو داستان مهم الله وردی نابینا و ضامن آهو در پرده و دیگر نمایش‌های مذهبی ایران با محوریت شبیه امام رضا نقل شده است.
تفکر کل‌نگر در نقاشی پرده[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نقاشان پرده، تجمعی از صورت‌ها، مجالس و وقایع روی داده در زمان‌های مختلف را در یک زمان آرمانی و کلی رقم می‌زنند. تفکر حاکم بر یک جا و یک زمان بودن داستان‌ها و صورت‌ها، کل‌نگری به تاریخ و گذشته است. دست‌آورد این نگاه، در وهله اول پدیدار شدن حضور ما به عنوان مخاطب در این کل‌نگری است. به تبع آن آینده نیز متصل به ما و حال می‌شود.
نقش آهو در پرده[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آهو در فرهنگ ایرانی نماد معصومیت و پاکی، زیبایی و خوش یمنی است. در پرده‌های درویشی در برخی از مجالس مانند ضامن آهو و سلطان قیس، آهو حضور دارد و نقش‌های متفاوتی ایفا می‌کند. در اولی آهو واسطه تحول روحی صیاد و در دومی یکی از تمهیدات به حقیقت رسیدن سلطان قیس است. زیرا او سلطان را وامی‌دارد تا به ضعفی که ممکن است هر انسان دچار آن شود، پی ببرد.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.