آل مروان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آل مروان به معنای دودمان مروان بن حکم که از تیره بنى امیه بودند و از سال 64 هجرى روى کار آمدند.
آغاز سلطه این خاندان با به خلافت رسیدن مروان بود. مروان با اهل بیت و امام حسین(ع) خشن بود و دشمنی داشت. او نزد پیامبر(ص) و مردم ملعون و مطرود و تبعید شده بود (مروان) پس از او عبد الملک مروان، ولید بن عبد الملک، سلیمان بن عبد الملک، عمرو بن عبد العزیز، یزید بن عبد الملک، هشام بن عبد الملک، ولید بن یزید، یزید بن ولید، مروان بن محمد، به ترتیب نزدیک به هفتاد سال حکومت کردند و دوران حکومت‌شان از سخت‌ترین دوران‌هاى شیعه بود. بنى مروان جنایتکارترین افراد را در شهرها به ولایت مى‌گماشتند که حجاج یکى از آنان بود. در زیارت عاشورا «آل مروان» نیز همچون آل زیاد و آل ابى سفیان و بنى امیه مورد لعن قرار گرفته‌اند.