مظلوم

ستمدیده،از لقبهاى سید الشهداست که اغلب با نام او همراه است:یا حسین مظلوم،در زیارتنامه‌ها و احادیث،تکیه بر روى این لقب براى بیان ظالم بودن حکومت اموى و سپاهى است که در کربلا آن حضرت را به شهادت رساندند.هر چند آنان مى‌کوشیدند تا خود را تبرئه کنند و گناه کشته شدن را به گردن خود امام بیندازند،ولى مظلومیّت آن شهید، همواره مثل پرچمى در اهتزاز بوده است.

در حدیث امام باقر«ع»است:«انّ الحسین صاحب کربلا قتل مظلوما مکروبا عطشانا لهفانا» و در برخى تفاسیر،آیۀ «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنٰا لِوَلِیِّهِ سُلْطٰاناً» (اسراء33/)به شهادت آن حضرت تفسیر شده است. و همچنین آیۀ «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ» (شعراء225/)به مظلومیّت اهل بیت تأویل گشته است. آیۀ «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقٰاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» (حج39/)نیز طبق روایات،دربارۀ حسین بن على«ع»است که یزید در پى کشتن او بود تا آنکه مظلومانه شهید شد.امام صادق«ع»نیز در حدیثى امام زمان علیه السلام را خونخواه حسین«ع»معرفى مى‌کند. و دربارۀ آیۀ «أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا» (انبیاء3/)روایت است که:«الّذین ظلموا آل محمّد حقّهم». مظلومیّت ابا عبد الله«ص»و ائمّه،شیعه را همواره در مسیر ظلم‌ستیزى و آمادگى براى جانبازى در رکاب انتقام‌گیرندۀ خون شهداى مظلوم کربلا،حضرت مهدى«ع»قرار مى‌دهد و کینۀ ظالم را در دلها مى‌پروراند.افراشتن پرچم مظلومیّت آل الله،محور تجمّع و تشکّل همۀ مظلومان و ستمدیدگان تاریخ بر محور امام مظلومان است.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 427-428.