ابوالحسن فراهانی
وی از شعرا و فضلای نامدار سدۀ یازدهم هجری، از سادات حسینی فراهان و معاصر با امام قلی‌خان والی فارس بوده است. وی در انواع علوم عقلی و نقلی دستی تمام داشت و در فنون ادب نیز، شهرۀ زمان خود بود. وی در اثر سخن چینی و توطئۀ بدخواهان به دستور حاکم فارس به قتل رسید. دیوانی از وی به یادگار مانده است. اشعار این دیوان در قالب‌های قصاید، مثنوی، رباعی، دوبیتی، قطعه‌های ادبی و مدایح سروده شده است. در جای جای دیوان، مدح و منقبت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت مکرّم ایشان از جمله، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) مشاهده می‌شود. در سراسر دیوان وی، مدح و رثای حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) می‌درخشد. اشعار منقبتی ابوالحسن در باب آن حضرت، بسیار است. کتاب شناسی: دیوان میرزا ابوالحسن از شعرای بزرگ صفویه (شهید به سال 1043 هجری قمری)، به تصحیح و اهتمام مجتبی برزآبادی فراهانی، تهران: فردوس، 1367