عماره بن صلخب ازدی
عمارة بن صَلخب ازدی، اهل کوفه و از قبیله ازد، از قبایل عرب قحطانی بود که در یمن و حجاز سکونت داشتند و سپس به کوفه هجرت کردند. عماره جوانی از اهالی کوفه و از یاران مخلص مسلم بن عقیل بود که از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. [۱]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عمارة بن صَلخب ازدی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت |
نقش در قیام مسلم بن عقیل
به هنگام آغاز حرکت و جنبش مسلم بن عقیل، برای یاری آن حضرت از خانه بیرون آمد اما توسط محمد بن اشعث دستگیر و زندانی شد. بعد از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه، عبیدالله بن زیاد او را خواست و گفت که از کدام قبیله‌ای؟ عماره گفت از قبیله ازد. عبیدالله دستور داد او را به سوی قبیله‌اش ببرند و در حضور افراد قومش او را گردن بزنند. [۲] عماره بن صلخب ازدی در هنگام شهادت در حدود 30 سال سن داشت. او جوانی شجاع و رشید و رزمنده‌ای مخلص و پاک‌باز بود. هر چند او در کربلا به شهادت نرسید، اما در شرافت و عظمت مانند آنان بود. در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. [۳]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 263-264.
پی نوشت
- ↑ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص187.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص379؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص187.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک :تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص379؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص187-188؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص137؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص268؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص323.