سوره فجر
این سوره،در روایت امام صادق«ع»به سورۀ امام حسین«ع»مشهور است و توصیه شده که در نمازهاى واجب و مستحب،خوانده شود:«اقرءوا سورة الفجر فى فرائضکم و نوافلکم،فانّها سورة الحسین«ع»و ارغبوا فیها». [۱]
و این نامگذارى،جالب است،«چرا که قیام کربلاى حسین«ع»،خود انفجار فجرى از ایمان و جهاد بود،در ظلمت شب جور و شرک بنى امیّه،و همچنان که با فجر و آغاز روز، حرکت و حیات مردم شروع مىشود،با خون حسین«ع»و یارانش در عاشورا،اسلام جانى تازه گرفت و حیاتى مجدّد یافت.» [۲] در ذیل روایتى از امام صادق«ع»،علّت نامگذارى این سوره به سورۀ فجر،این بیان شده که سید الشهدا نفس مطمئنّه و راضیه و مرضیه است و یارانش نیز اینگونهاند:«فهو ذو النفس المطمئنّة الراضیة المرضیّة و اصحابه من آل محمّد هم الرّاضون عن اللّه یوم القیامة و هو راض عنهم». [۳]
«و الفجر»که سوگند خداى ازلى است روشنگر حقّى است که با آل على است این سوره به گفتۀ امام صادق«ع» مشهور به سورۀ«حسین بن على»است [۴]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 232.