عباس عنقا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
عباس عنقا، فرزند حاج سیف‌الدین عنقا در آذر ماه 1329 شمسی در تهران متولد شد.
| عباس عنقا | |
|---|---|
 | |
| زادروز | آذر ماه 1329 ه.ش |
| پدر و مادر | حاج سیف‌الدین عنقا |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | تهران |
| دیوان سروده‌ها | «گل سرخ»، «گل برگ»، «غنچه پرپر»، «اشک و خون»، «طلوع دو خورشید» و «زمزمه‌های دلجو» |
| مدرک تحصیلی | دیپلم |
زندگینامه
جدّش مرحوم میرزا ادیب ابوالفضل عنقا صاحب دو دیوان به نام‌های «حقایق المناقب» و «انوارالقلوب السالکین» است. وی دارای دیپلم طبیعی و بازنشسته از وزارت بازرگانی است. خود می‌گوید: «افتخار خدمتگزاری در زمره ذاکران آستان مقدس حضرت اباعبدالله را دارم و دارای آثاری در زمینه‌های شعر عاشورایی، فاطمی و علوی هستم».
آثار عباس عنقا
آثار عباس عنقا عبارتند از: «گل سرخ»، «گل برگ»، «غنچه پرپر»، «اشک و خون»، «طلوع دو خورشید» و «زمزمه‌های دلجو».
اشعار
سخن عشق
| کربلا گشته ز خون سنگر عشق | بوسه زینب زده بر حنجر عشق | |
| بی‌سر افتاده غریبانه به خاک | پاره از تیغ ستم پیکر عشق | |
| جمله اصحاب وفادار حسین | همه سرمست و خوش از ساغر عشق | |
| اهرمن دست سلیمان ببرید | از پی بردن انگشتر عشق | |
| بی‌کفن تشنه جگر خفته به خون | خسرو مقتدر کشور عشق | |
| اندر آن قوم نبد اهلی دلی | تا که از مهر شود یاور عشق | |
| شد در آن معرکه بی‌یار شهید | بعد هفتاد دو تن رهبر عشق | |
| تیره شد چهره خورشید فلک | تا به نی دید طلوع سر عشق | |
| نتوان یافت به اعصار و قرون | جز حسین بن علی مظهر عشق | |
| شد ز قاموس سخن عشق برون | تا که افتاد ز پا داور عشق | |
| پر زد «عنقا» به سر قاف ولا | چون شد از عشق پی شه‌پر عشق |
اربعین
| خسته از کوی تو رفتم خسته تر باز آمدم | خون جگر بودم جگر خون‌تر ز آغاز آمدم | |
| رنج‌ها دیدم برادر از جفای شامیان | با دلی آکنده از غم سینه پر راز آمدم | |
| خاطره آزرده‌ام آرام در جایی نبود | با غم هجر تو ای لب تشنه دم‌ساز آمدم | |
| رأس پر خونت به نی دیدم دلم آتش گرفت | دیده گریان سینه‌سوزان ناله پرداز آمدم | |
| بی‌سر و سامان به صحرا و بیابان تاختم | با جلال و عزت و با مجد و اعزاز آمدم | |
| کودک دردانه‌ات کنج خرابه جان سپرد | از سفر بی آن دل‌آرا گلبن ناز آمدم | |
| نطق آتش‌بار من کاخ ستم ویرانه کرد | ز انقلابت در بر دشمن سرافراز آمدم | |
| زنده شد اسلام از رنج توان فرسای من | دیده بگشا تا ببینی با چه اعجاز آمدم | |
| اشک غم می‌ریخت عنقا و به خلوت می‌سرود | خسته از کوی تو رفتم خسته‌تر باز آمدم |
منابع
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 455-456.