علی محمد حسن
علی محمد حسن در «الدریکیش» از شهرهای استان «طرطوس» سوریه در سال 1935 میلادی به دنیا آمد و به مدرک لیسانس فنون نظامی از دمشق و مهندسی مکانیک از دانشکده فنی قاهره دست یافت. دکترای خود را در علوم نظامی گرفت و در وزارت فرهنگ مشغول به کار شد. او در سال 1986 میلادی وفات یافت. از آثار او دیوان مخطوطش به نام «حسینیات و ذاتیات» می‌باشد.
1- مئات من الضّربات تلحق وجهه‌و أخری من الطّعنات یحملها الظّهر
2- و یذبح مثل الشّاة نجل محمّدلیشمت زید اولکی یشتفی عمرو
3- تغیّرلون الضّوء، قد ذابت الرّؤی‌بکی الرّمل، صاح الماء، و انذعر الذّعر! [۱]
4- و یا أمّه الزّهراء عینک لو رأت‌حسینا بأرض الطّفّ یغنمه النّسر
5- یعود الی الحضن الرّؤوم من انتأی‌و إبنک یا زهراء یحضنه الهجر
6- و من حوله الأنّات تزجی و ترتقی‌و أصفی صلاة یهجد الأبد الدّهر [۲]
1- صدها ضربه بر صورت و پشت امام (ع) وارد شد؛
2- و حضرت را مانند گوسفندی با وضعیتی فجیع سر بریدند، به‌گونه‌ای‌که هیچکس را چنین نمی‌کشند.
3- وضعیتی که همه‌ی کائنات را به فزع واداشت. رنگ نور تغییر کرد. شن گریه کرد. آب فریاد کشید و ...
4- ای مادرش زهرا (س)! اگر چشم تو حسین (ع) را در سرزمین طف ببیند بر او بسیار می‌گرید.
5- او به دامان مهربانت برمی‌گردد تا در پناه تو باشد.
6- این مصیبت باعث می‌شود که عمق درد به جان هر کسی‌که این را می‌شنود تا آخر الزمان فرو رود.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 656.