شیخ ابراهیم عاملی‌

شیخ ابراهیم بن یحیی بن شیخ محمّد عاملی طیبی به سال 1154 ه. ق در قریه‌ی طیّبه از جبل عامل متولّد شد و سپس در دمشق سکونت گزید. وی عالمی فاضل و ادیب و شاعری بزرگوار بود. او به سال 1214 ه. ق در دمشق وفات یافت و در «باب الصّغیر» دمشق دفن گردید.

1- بنفسی أقمار تهاوت بکربلاو لیس لها إلا القلوب لحود

2- بنفسی سلیل المصطفی و ابن صنوه‌یذود عن الأطفال و هو فرید

3- فقل لابن سعد أتعس اللّه جدّه‌أحظک من بعد الحسین یزید

4- نسجت سرابیل الضلال بقتله‌و مزقت ثوب الدین و هو جدید

1 و 2- جانم فدای ماه‌هایی باد که در کربلا افول کردند و دلهای مردم آرامگاه آنهاست. جانم فدای فرزندان مصطفی و فدای اطفال او.

3- به ابن سعد که خدا بهره و بخت او را نابود سازد بگو: آیا حظ و بهره‌ی تو پس از حسین (ع) افزایش می‌یابد.

4- لباس‌های گمراهی را با شهادت او بافتی و لباس دین را که نو و تازه بود، پاره‌پاره کردی.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 489.