حسی

حسی مجموعه‌ای از آداب فرهنگی و مراسمهای آیینی است که توسط گروههای مختلف مردم در کشور ترینداد و توباگو در دهه محرم برگزار می‌شود.

• مراسم حسی در ترینیداد و توباگو
• 

ترینیداد و توباگو

ترینیداد و توباگو کشوری متشکل از دو جزیره در دریای کارائیب واقع در شمال آمریکای جنوبی است. پایتخت آن پرت آو اسپاین است. این کشور از دو جزیره اصلی‌ ترینیداد و توباگو و چند جزیره کوچک تشکیل شده‌است و در شمال‌شرقی ونزوئلا و در جنوب جزیرۀ گرانادا در اقیانوس اطلس شمالی واقع شده‌است. 80 درصد جمعیتِ این کشور را که حدود یک میلیون و سیصد هزار نفری است افرادی با تبار آفریقایی و هندی تشکیل می‌دهند.

در سال 1777 میلادی عده‌ای از بردگان آفریقایی به این کشور آورده شدند که در میانشان تعدادی مسلمان وجود داشت. در اوایل قرن نوزدهم نیز، دولت بریتانیا شماری از مردمان شمال هندوستان را برای کار در مزارع به ترینیدادوتوباگو منتقل کرد. از نظر دینی آنها بیشتر هندو بودند، اما در میانشان شیعیانی نیز یافت می‌شدند.

درباره تعداد مسلمانان ترینیداد و توباگو اختلاف نظر وجود دارد. این تعداد از 8/5% تا 13% کل جمعیت کشور تخمین زده شده‌است، مرکز تحقیقات پیو، شمار مسلمانان این کشور را در 2009 م، 78.000 تن تخمین زده است.

مراسم

در این مراسم از ماکتهای حرم امام حسین (ع) که «تجه» نام دارد و طبلهای خاصی که بیشتر «تسه» نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند. شرکت کنندگان در کنار تجه‌هایی که در خیابان‌ها گردانده می‌شود، راهپیمایی می‌کنند و افرادی نیز تسه‌ها را به صدا درمی‌آورند. برخی عناصر مادی دیگر همچون ساخته‌هایی به نام ماه کبود که نماد امام حسین(ع) است و ماه سرخ که نماد امام حسن(ع) است، نیز در این مراسم مورد استفاده قرار می‌گیرد. افرادی نیز در اطراف هر یک از این ماه‌ها در حرکت و به اصطلاح رقص هستند. این دو ماه در حرکت در خیابان‌ها، با تجه‌ها روبه‌رو می‌شود. شرکت کنندگان، تجه‌ها و ماه‌ها را به هم نزدیک می‌کنند و این عمل را بوسه آن دو می‌دانند. برگزارکنندگان این مراسم اشتباها معتقدند که امام حسن(ع) نیز در کربلا به شهادت رسیده‌است.

از نکات قابل توجه این مراسم، استفاده از طبلهای گوناگون و فریاد «حسی! حسی!» عزاداران و مشارکت «گویم حسی! گویم حسی!» کسانی است که آن عزاداری را شاهدند. تجه‌ها در پایان مراسم به دریا انداخته می‌شوند.

منبع

• Frank J. Korom, Hosay Trinidad: Muharram performances in an Indo-Caribbean diaspora