عبدالحسین حویزی‌

وی معاصر با جواد شبّر مؤلف ادب الطف بوده و دو بیت زیر را سروده و برای مؤلف فرستاده است:

1- کلّ شی‌ء فی عالم الکون أرخی‌عینه بالدّموع یبکی حسینا

2- نزّه اللّه عن بکا و علیّ‌قد بکاء و کان للّه عینا ^[۱]

1- هرچه که در جهان وجود دارد، مدام بر حسین (ع) می‌گرید و دیده‌اش پر از اشک است.

2- خداوند از گریستن منزّه است، ولی علی (ع) که چشم خداست بر حسین (ع) می‌گرید.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 594.