آل اللّه
مقصود از آل الله و خاندان خدا، اهل بیت پیامبر(ص) اند. امام حسین (ع) خود و دودمان پیامبر را آل الله دانسته است، آنجا که مى‌فرماید:
«نحن آل الله و ورثه رسوله»،[۱]
در زیارت نیمه رجب امام حسین (ع) نیز مى‌خوانیم:
«ألسّلامُ عَلَیْکُم یَا آلُ اللهِ» که به عنوان زیارت اربعین هم نقل شده است. این، به خاطر شدت ارتباط و انتساب عترت پیامبر و امام حسین (ع) با خداوند و دین اوست و گویا خدایى‌اند و از دودمان خدا. تعبیر آل الله را جابر بن عبد الله انصارى هنگام حضور بر سر مزار حسین بن على (ع) در اربعین شهادتش در زیارتى که خوانده، به کار برده است.
به قریش نیز «آل الله» مى‌گفته‌اند، زیرا در خانه توحید و مسجد الحرام بودند و با خانه خدا مرتبط بودند. امام صادق (ع) مى‌فرماید: «إنّما سمّوا آل الله، لأنهم في بيت الله الحرام»[۲] به ویژه که عظمت قریش با تولد پیامبر اسلام در میان آنان افزایش یافت و با بعثت آن رسول خدا، انتسابشان به خداوند افزون‌تر شد «و عظمت قریش فى العرب و سموا آل الله».