عبدالله بن بشر بن ربیعه خثعمی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
عبدالله بن بشر بن ربیعه بن عمرو بن منارة بن قمیر بن عامر بن رائسه بن مالک بن واهب بن جلیحه بن کلب بن ربیعه بن عفرس بن حلف بن اقبل بن انمار خَثعمی، از قبیله قحطان از اعراب جنوب شبه جزیره، یمنی‌الاصل که ساکن کوفه بود. عبدالله در کربلا به امام حسین (ع) پیوست. شجاعت او و پدرش بشر در جنگ‌ها و غزوات مشهور است. عبدالله بن بشر در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالله بن بشر بن ربیعه بن عمرو بن منارة بن قمیر بن عامر بن رائسه بن مالک بن واهب بن جلیحه بن کلب بن ربیعه بن عفرس بن حلف بن اقبل بن انمار خَثعمی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. |
نقش در واقعه کربلا
عبدالله از کوفه همراه سپاه عمر بن سعد عازم کربلا شد و به امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. به هنگام شهادت حدود 45 سال سن داشت. در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. در منابع و مقاتل نیز ذکری از وی در میان نیست، اما منابع متأخر او را یکی از شهدای کربلا دانسته‌اند. علامه شوشتری نیز درباره شهادت عبدالله تردید کرده است.[۱]
جستارهای وابسته
منبع
پی نوشت
- ↑ ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق. فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص170؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریتنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمده، 1352 ﻫ ق.، سماوی، محمده، 1352 ﻫ ق.، ص170؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج6، ص267؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش، ص422؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش، ج45، ص248؛ الالحدائق الوردیه، محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه. محلی شهید، حمیدالدین احمد بن محمد علی، دمشق: دار اسامه. ص122.