سید الشهدا (ع)

از معروفترین لقبهاى حسین بن على«ع»که در روایات و زیارتنامه‌ها از زبان ائمّه«ع» بیان شده است،به معناى سرور و سالار شهیدان.امام صادق«ع»به«ام سعید احمسیّه»که مرکبى کرایه کرده بود تا در مدینه سر قبور شهدا برود،فرمود:آیا به تو خبر دهم که سرور شهیدان(سید الشهدا)کیست؟گفت:آرى.فرمود:حسین بن على است.پرسید:او سید الشهداست؟فرمود:آرى... این لقب،ابتدا مخصوص حضرت حمزه،عموى پیامبر خدا بود که در جنگ احد به شهادت رسید.امّا حماسه و ایثار ابا عبد الله«ع»چنان بود که او را بر همۀ شهیدان برترى و سرورى داد و شهداى کربلا را نیز بر دیگر شهیدان فضیلت بخشید و این سیادت و برترى در عرصۀ قیامت هم مشهود خواهد بود.پیامبر خدا یک بار که به نقل از جبرئیل،از شهادت فرزندش خبر مى‌داد،از جمله دعایش درخواست مقام سید الشهدایى براى حسین بود:«اللّهمّ فبارک له فى قتله و اجعله من سادات الشّهداء».

میثم تمّار نیز در سخنانى که با«جبلۀ مکیّه»داشت،این تعبیر را دربارۀ آن حضرت گفت:

«انّ الحسین بن على سیّد الشهداء یوم القیامة».

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 234.