سید حسین علی جعفری
سید حسین علی جعفری
دکتر سيد حسين جعفري به سال 1983 ميلادي در شهر لکنهوي هندوستان چشم به جهان گشود. او ابتدا علوم اسلامي را در يک مدرسهي قديمي اسلامي گذراند و سپس به اخذ درجهي دکترا نايل گرديد. نخستين درجهي دکترا را از دانشگاه لکنهو هندوستان و ديگري را از دانشکده مطالعات شرق شناسي و آفريقا شناسي دانشگاه لندن اخذ کرد. او سالها رشته مطالعات اسلامي را در دانشگاههاي مالزي و در شهر کوالالامپور و بيروت تدريس کرده است و در آن جا صاحب کرسي مطالعات اسلامي شيخ زيد گرديد و به رياست بخش مطالعات مذهبي برگزيده شد و تا سال 1976 م. که بيروت را ترک کرد، سمت نمايندگي دانشگاه بيروت را در بسياري از مجامع و محافل، کنفرانسها و سمينارهاي بينالمللي به عهده داشت و در زمينههاي گوناگون اسلامي مطالب و مقالات زيادي نوشته است، وي اکنون سردبير فصلنامهي اسلامي «همدرد اسلاميکوس» در پاکستان است. جعفري مدتي است که تحقيق جامعي دربارهي مذاکرات و اسناد نهجالبلاغه شروع کرده است و ترجمه و شرح اين کتاب را به زبان انگليسي و با قلمي شيوا در دست دارد.
دکتر جعفري دربارهي نهضت عاشورا مينويسد: «حسين عليهالسلام با آگاهي کامل از وسعت ماهيت وحشيانهي نيروهاي ارتجاعي، ميدانست که پس از شهادتش امويان زنان و کودکان را اسير خواهند کرد و آنان را در بين راه کوفه و دمشق حرکت ميدهند. کاروان اسراي خاندان بلافصل پيامبر، پيام حسين عليهالسلام را تبليغ ميکند. و قلوب مسلمانان را به تفکر و انديشه دربارهي اين تراژدي وا ميدارد و اين موضوع آنها را به تفکر در کل امر واداشته، وجدان آنها را بيدار ميسازد. اين دقيقا همان چيزي بود که اتفاق افتاد. حسين عليهالسلام [بدين ترتيب] در هدف خود موفق شد».
«دربارهي حسين عليهالسلام مطالعه و تجزيه و تحليل دقيق حوادث کربلا، به طور کل اين حقيقت را نشان ميدهد که حسين عليهالسلام از همان آغاز، نقشهي ايجاد انقلاب کامل در وجدان مذهبي مسلمانان را ميکشيد. تمام اعمال و کردار حسين عليهالسلام نشان ميدهد که وي کاملا از اين حقيقت آگاه بود که پيروزي از طريق قدرت و امکانات نظامي هميشه موقتي است، زيرا قدرت نيرومندتري وجود دارد که بتواند آن را در جريان زمان نابود کند. ولي پيروزياي که از طريق رنج و جانبازي به دست آيد،ابدي است و در وجدان بشري اثر جاودان ميگذارد».
«در انديشهي حسين عليهالسلام،... اسلام نياز مبرم به فعاليت دوبارهاي همچون عمل محمد صلي الله عليه و آله و سلم در مقابل عکس العمل کهنهي عربي داشت. بنابراين نياز به تکان سختي به چشم ميخورد.»[۱]