فوز

رستگارى و کامیابى،رسیدن به خواستۀ دل.در فرهنگ دینى و روایات،«فوز»و«فوز عظیم»براى کسانى داشته شده که به بهشت دست یابند.مطیع خدا و رسول خدا باشند، متمسّک به اهل بیت بوده ولایت آنان را داشته باشند،از سیّئات نجات یابند،اهل خلوص در عبادت،معرفت و اهل عبادت باشند و...کامیابى عمده براى اولیاء خدا دستیابى به رضاى الهى و سعادت آخرت است(الآخرة فوز السّعداء) و این در سایۀ جهاد و شهادت است.وقتى امیر المؤمنین«ع»ضربت خورد،«فزت و ربّ الکعبه»سر داد،چرا که شهادتش،بار یافتن به قرب الهى بود و پایانى افتخارآمیز براى یک زندگى سراسر ایمان، جهاد و حق طلبى.

در زیارتنامه‌ها،خطاب به ابا عبد الله«ع»و شهداى کربلا و یاران امام،مکرّر تعبیر«فزتم فوزا عظیما»به کار رفته است.زائر نیز آرزو مى‌کند کاش همراه آنان بود تا چون آنان به فوز و کامیابى عظیم مى‌رسید«فزتم فوزا عظیما فیا لیتنى کنت معکم فافوز معکم-زیارت وارث»و در زیارت اوّل رجب خطاب به شهداى کربلا مى‌خوانیم:«فزتم و اللّه فوزا عظیما یا لیتنى کنت معکم فافوز فوزا عظیما...اشهد انّکم الشهداء و السّعداء و انّکم الفائزون فى درجات العلى».

شهداى کربلا از آن رو کامیاب و رستگارند که جان خویش را با خدا معامله کردند و بهشت الهى رسیدند.مطیع امر مولاى خود بودند،جهادشان خالصانه و در راه ولایت و رهبرى بود.گرچه جان دادند،امّا به سعادت ابدى رسیدند و چه کامیابى از این برتر؟ عاشورا از این جهت نیز آموزگار فائزان و رستگاران است.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 347.