سوره فجر

این سوره،در روایت امام صادق«ع»به سورۀ امام حسین«ع»مشهور است و توصیه شده که در نمازهاى واجب و مستحب،خوانده شود:«اقرءوا سورة الفجر فى فرائضکم و نوافلکم،فانّها سورة الحسین«ع»و ارغبوا فیها».

و این نامگذارى،جالب است،«چرا که قیام کربلاى حسین«ع»،خود انفجار فجرى از ایمان و جهاد بود،در ظلمت شب جور و شرک بنى امیّه،و همچنان که با فجر و آغاز روز، حرکت و حیات مردم شروع مى‌شود،با خون حسین«ع»و یارانش در عاشورا،اسلام جانى تازه گرفت و حیاتى مجدّد یافت.» در ذیل روایتى از امام صادق«ع»،علّت نامگذارى این سوره به سورۀ فجر،این بیان شده که سید الشهدا نفس مطمئنّه و راضیه و مرضیه است و یارانش نیز اینگونه‌اند:«فهو ذو النفس المطمئنّة الراضیة المرضیّة و اصحابه من آل محمّد هم الرّاضون عن اللّه یوم القیامة و هو راض عنهم».

«و الفجر»که سوگند خداى ازلى است روشنگر حقّى است که با آل على است این سوره به گفتۀ امام صادق«ع» مشهور به سورۀ«حسین بن على»است

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 232.