چکمه

کفش خاصّى که نظامیان برپا مى‌کنند،بویژه در میدان نبرد.آنچه در اذهان عموم از این کلمه تداعى مى‌شود،«چکمۀ شمر»است که در آخرین لحظات حیات سید الشهدا«ع»با چکمه بر روى سینۀ آن حضرت رفت و آنگاه سر مبارکش را از تن جدا کرد.تعبیر مقاتل چنین است که:«و جلس على صدر الحسین و قبض على لحیته و همّ بقتله...»

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 137.