منهال

منهال بن عمرو،یکى از هواداران اهل بیت بود که در شام مى‌زیست.در روزهایى که اسراى اهل بیت«ع»در خرابۀ شام بودند،روزى امام سجّاد«ع»بیرون آمد و با او برخورد کرد و گفتگوهایى میان آن دو انجام گرفت و امام،از مظلومیّت اهل بیت و شداید دوران اسارت سخن گفت. از او نیز نقل شده که هنگام آوردن سر مطهّر امام حسین به دمشق، مردى آیۀ اصحاب کهف را مى‌خواند.صدایى از سر مطهّر آمد که:کشتن من و گرداندن سرم،شگفت‌تر از داستان اصحاب کهف است. منهال،از طایفۀ بنى اسد و کوفى بود و از امام سجّاد«ع»روایت مى‌کرد.او را از اصحاب امام سجاد و امام باقر شمرده‌اند. در سفر بازگشت از مکّه با امام زین العابدین دیدار کرد.حضرت،وضع حرمله(کشندۀ على اصغر)را از او پرسید،سپس آن ملعون را نفرین کرد.منهال وقتى به کوفه رسید،حرمله را دستگیر کرده بودند.به دستور مختار،دست و پایش را قطع کردند،سپس در آتش افکندند.منهال،ماجراى دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد.مختار،خوش‌حال شد که دعاى امام به دست او تحقّق یافت. منهال،به معناى بسیار بخشنده است.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 438-439.