هاشم شیرازى

هاشم شیرازی از شعرای سده سیزدهم بود.

سبک شعرى

هاشم شیرازى به دو زبان فارسى و عربى و در سبک عراقى شعر مى‌سروده است. در تذکره مرآة الفصاحه نمونه‌هایى از شعر عربى و فارسى او آمده است.^[۱]

اى پرتو جلال و جمال و بهاى حق		وى مظهر کمال و صفا و ضیاى حق
اى تربت مقدس تو فتح کارها		وى مرقد منیر تو، کوى صفاى حق
زینب چو دید جسم برادر به خون تپان		گفتا: فدات جان من، اى جان مصطفى!
چون شد که باد حادثه افکند بر زمین		این نخل سربلند ز بستان مصطفى؟
آن دم که جسم پاک على اکبرش تپید		در خاک و خون، به دامن صحراى کربلا
شد ناامید و گفت به حسرت به نعش او		بر این سراى یا ولدى! بعدک العفا
فریاد العطش به سما مى‌رود هنوز		از دشت کربلا، به هزاران فغان و آه
سرهاى سروران، به سر نیزۀ جفا		وز سیلى خسان، گل رخسار ما سیاه
آه از دمى که عترت و اولاد مصطفى		کردند رو به مقتل سلطان کم سپاه
دیدند پیکر شهدا گشته چاک چاک		بى‌دست و پا و بى‌سر و بى‌افسر و کلاه^[۲]