مجمع بن عبدالله عائذی
مُجَمِّع بن عبدالله بن مجمع بن مالک بن ایاس بن عبد مناة بن عبیدالله بن سعد العشیرة المذحجی عائذی، منتسب به مذحج و از اهالی کوفه بود.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | مُجَمِّع بن عبدالله بن مجمع بن مالک بن ایاس بن عبد مناة بن عبیدالله بن سعد العشیرة المذحجی عائذی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | در روز عاشورا از امام حسین (ع) اذن رفتن به میدان گرفت و جنگید تا به شهادت رسید |
زندگینامه
پدرش عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) و خودش از تابعین بود. وی مردی شجاع، رزم‌آزموده، وفادار، زاهد و شب‌زنده‌دار بود. پسرش عائذ نیز جوانی شجاع، دلیر، سوارکاری ماهر و تیراندازی زبردست بود. مجمع و پسرش از دوستداران اهلبیت و شیفته شهادت بودند.
نقش در واققعه کربلا
مجمع با آگاهی از نزدیک شدن امام به کوفه و خیانت کوفیان و قتل مسلم بن عقیل و تصمیم عبیدالله بن زیاد برای مقابله با آن حضرت، به همراه فرزندش عائذ، عمرو بن خالد صیداوی و خدمت‌گزارش سعد و جنادة بن حارث سلمانی کوفه را ترک کرده و در عذیب الهجانات به کاروان امام حسین (ع) پیوستند. امام از آنان اوضاع کوفه را سؤال فرمود. مجمع عائذی گفت: اشراف کوفه از دستگاه حکومت رشوه‌های زیادی گرفته‌اند و خود را فروخته‌اند. حکومت آنان را همکاران مخلص خود نموده است و آنان بر ضد شما متفق گشته‌اند، اما مردم دیگر دل‌هایشان با شماست و شمشیرهایشان بر ضد شما آماده گردیده است، آنان فردا بر تو شمشیر خواهند کشید. [۱] در روز عاشورا هر پنج تن از امام حسین (ع) اذن رفتن به میدان گرفتند و جنگیدند تا به شهادت رسیدند. [۲] مجمع به هنگام شهادت حدود 50 سال و پسرش عائذ 25 سال سن داشت. بنا به نقلی او و فرزندش هر دو قبل از حمله نخست به شهادت رسیدند. اما نظر اول صحیح است. [۳] در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مُجَمِّعِ اَو مَجمَعِ بنِ عَبدِاللهِ العائِذی“
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 318-319.
پی نوشت
- ↑ انساب الاشراف، ج3، ص171؛ تاریخ طبری، ج5، ص403-404.
- ↑ انساب الاشراف، ج3، ص198؛ تاریخ طبری، ج5، ص446.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص199؛ تاریخ طبری، ج5، ص405،446؛ ارشاد، ج2، ص458؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص74،45؛ رجال طوسی، ص105؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج3، ص94؛ البدایه و النهایه، ج8، ص173؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص160؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص145؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ انصار الحسین (ع)، ص121؛ نفس المهموم، ص135،129،85؛ فرسان الهیجاء، ج2، ص51.