عباس خوش عمل‌

عباس خوش عمل، فرزند حسین، در دی ماه سال 1337 ه. ش در شهر کاشان در خانواده‌ای مذهبی به جهان هستی قدم نهاد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند، و در سال 1360 به استخدام مؤسسه‌ی اطلاعات درآمد و در قسمت ویرایش مجله‌ی جوانان همان مؤسسه به انجام وظیفه مشغول شد. مجموعه‌ای از اشعارش به نام «در پگاه ترنّم» به چاپ رسیده است. خوش عمل در شرح حال خود چنین می‌نویسد: «شعر را از چهارده سالگی شروع کردم و از همان زمان پایم به محافل ادبی کاشان منجمله «انجمن ادبی صبا» گشوده شد و از محضر اساتیدی چون علی شریف و مصطفی فیضی و حاج عباس حدّاد بهره بردم و مورد تشویقم قرار دادند.»

خوش عمل سالهاست که با مطبوعات همکاری دارد و چند سالی است که به طنزپردازی دلبستگی یافته و آثار منظوم و منثور خود را با نام مستعار «شاطر حسین» در هفته نامه‌ی گل آقا به چاپ رسانده است. وی با اینکه در انواع شعر طبع آزمایی کرد، اما بیشتر به سرودن غزل راغب است.

از خوش عمل علاوه بر پگاه ترنم، کتابهای «پاتنوری» و «گدازه‌های دل» نیز منتشر شده است.

ظهر عاشورا حسین بن علی یاور نداشت‌		یاوری دیگر از آن یاران نام‌آور نداشت
بهر جانبازی نشان از قاسم و اکبر نداشت‌		خسرو دین عون و عبّاس و علی اکبر نداشت
بانگ «هل من ناصرش» را هیچ کس پاسخ نگفت‌		ناصر دین پیمبر، ناصری دیگر نداشت
با دلی سرشار ز غم قنداقه‌ی اصغر گرفت‌		سبط احمد یاوری غیر از علی اصغر نداشت
تا فدا سازد به راه دوست در میدان عشق‌		هدیه‌ای از کودک شش ماهه قابل‌تر نداشت
جان فدای پادشاه خطّه‌ی آزادگی‌		جانب میدان روان می‌شد ولی لشکر نداشت
کوفیان بردند هنگام شهادت از تنش‌		گرچه غیر از کهنه پیراهن، کفن در برنداشت
از قفا تا بوسه‌گاه پاک احمد را درید		شرم گویی خنجر از پیغمبر و حنجر نداشت
خون دل زهرای اطهر زین مصیبت شد که دید		دست فرزندش به تن، انگشت و انگشتر نداشت

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1527.