مالک بن بشیر البدی
مالک‌بن بشیر البدی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمربن سعد بود که در کربلا حضور داشت. او جزء کسانی بود که خیمه‌ها و لباس‌های آن حضرت و خاندان و اصحاب را غارت کرده‌اند.[۱]
مالک بن بشیر از بنی‌بداء و از قبیله کنده بود.[۲]
او پس از شهادت امام، کلاه خز آن حضرت را به یغما برد.[۳]
پس از شکست شورشیان در میدان سبیع و پیروزی ابراهیم‌بن مالک اشتر فرمانده سپاه مختار ثقفی، غائله اشرافِ کوفه سرکوب شد و آنان به بصره گریختند. در این نبرد عده زیادی اسیر شدند. مختار همچنان در پی دست یافتن به قاتلان امام حسین(ع) بود.
مالک‌بن بشیر البدی، عبدالله‌بن اسید جهنی و حمل‌بن مالک محاربی از ترس انتقام مختار در قادسیه پنهان شدند. به دستور مختار، مالک‌بن عمرو نهدی که از سران اصحابش بود، سوی آنان فرستاد. مالک‌بن عمرو آنان را دستگیر کرد و به کوفه آورد. چون آنان را گرفته و نزد مختار آوردند، گفتند ما را به زور به کربلا بردند. مختار به مالک گفت: ای مالک‌بن بشیر، ای ملعون! اگر تو را به زور و ستم به کربلا برده بودند، آیا به زور هم به تو گفته بودند که کلاه امام حسین(ع) را بربایی؟
به دستور مختار دو دست و پایش را قطع کردند و چندان در خون خود غلتید، تا جان داد.[۴]
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 256-257.