ایوب بن مشرح خیوانی
ایوب‌بن مشرح، یکی از نیروهای تحت امر عمربن سعد در کربلا بود.
صبح عاشورا لشکر پیاده عمربن سعد، به فرمان او، حُرّبن یزید را تیرباران کردند و با هجوم ناگهانی بر حُرّ تاختند. ایوب‌بن مشرح، مرکب حُرّ را پی کرد و و او را بر زمین افکند. سرانجام، پس از چندین نوبت نبرد، حُرّ توسط ایوب به شهادت رسید.[۱]
پس از اینکه سپاه کوفه وارد شهر شد، بستگان حُرّ او را به کشتن این مرد بزرگوار متهم ساختند، اما او انکار کرد و در دفاع از خود سوگند یاد کردکه من او را به شهادت نرساندم، دیگران دست به این شقاوت آلودند. من فقط اسب او را کشتم و در زخمی ساختن حُرّ نیز دست داشتم.
ایوب‌بن مشرح به ابوودّاک که از او پرسید چرا دوست نداری که از کشندگان حُرّ به حساب آیی؟ گفت: مردم حُرّ را از گروه شایسته‌کرداران می‌دانند و معتقدند که او بر راه راست بود، پس اگر خداوند را به گناه زخمی ساختن او یا یکی از همرزمانش در فردای قیامت دیدار کنم، برایم محبوب‌تر است تا اینکه به عنوان کشنده او و یا یکی از آنان خدا را دیدار کنم.
ابوودّاک به او گفت: تو را چنین می‌نگرم که با کشتن تمام آن خوبان و شایستگان، خداوند را دیدار خواهی کرد و شما تبه‌کاران اموی مسلک، همگی در گناه سهمگین خون‌های پاک شهدای کربلا شریکید.
ایوب‌بن مشرح آن‌چنان نادان است که همکاری در کشتن این بزرگواران را امری کوچک می‌پندارد.
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 188-189.
پی نوشت
- ↑ - ر.ک : انساب الاشراف، ج2، ص517،494،489،476؛ تاریخ طبری، ج5، ص428-429؛ ارشاد، ج2، ص102-104.