سیف بن مالک عبدی بصری
سیف بن مالک (عبدالله) عبدی بصری، از شیعیان بصره و از جوانان جنگجو و شجاع و از محبین خاندان امیرالمؤمنین علی (ع) است. سیف منسوب به عبدالقیس بن افعی بن ربیعه بن نزار، اهل قبیله عبدی از قبایل عدنان و از اعراب جنوب شبه جزیره است.
سیف از شیعیان پرشوری بود که در خانه ماریه دختر منقذ عبدی که از شیعیان فعال بصره بود، [۱] جمع می‌شدند. پس از دستگیری سلیمان بن رزین، به همراه چند تن از جمله یزید بن ثبیط و پسرانش علی‌ر‌غم بسته بودن راهها، از بصره خارج شد و در منزل ابطح، هنگام خروج امام حسین (ع) به سمت کوفه به آن حضرت ملحق شد و تا کربلا همراه آن حضرت بود. در صبح روز عاشورا و در حمله اول که یکی از مهم‌ترین حوادث روز عاشورا است، به شهادت رسید. بنا به نقلی او بعد از نماز ظهر به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 50 سال سن داشت. [۲]
در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سیفِ بنِ مالِک“ هم‌چنین در زیارت رجبیه به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سُفیانِ بنِ مالِک“ که گویا منظور از سفیان بن مالک، همان سیف باشد و نامش تصحیف شده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 288-289.
پی نوشت
- ↑ الاخبار الطوال، ص280؛ تاریخ طبری، ج5، ص358؛ الفتوح، ج5، ص37.
- ↑ ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص353؛رجال طوسی، ص74؛اعیان الشیعه، ج1، ص610، ج7، ص326؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص24؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص223،192،190؛ مقتل الحسین مقرم، ص270؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ نقد الرجال، ج2، ص386؛ اقبال الاعمال، ج3، ص78؛ انصار الحسین (ع)، ص104؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص32؛ حدائق الوردیه، ص121؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص166؛ قاموس الرجال، ج5، ص381؛ وسیله الدارین، ص153.