بریر بن خضیر همدانى
| بریر بن خضیر همدانی | |
|---|---|
| زادروز |
کوفه |
| درگذشت | عاشورای سال 61 هجری قمری |
| آرامگاه | کربلا، |
| محل زندگی | کوفه |
| پیشه | تدریس و تعلیم قرآن |
| نقش‌های برجسته | صحابی امام حسین(ع) و حضور در واقعه کربلا |
| تأثیرگذاران | علی بن ابی طالب(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) |
| لقب | سیدالقّراء |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| آثار | القضایا و الاحکام |
از شهداى کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌هاى شایسته و پرهیزگار که زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبیلۀ «همدان» بود. بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان «سیّد القرّاء» شناخته مى‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد.[۱] وى در سال 60 هجرى از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین (ع) پیوست و همراه او به کوفه آمد. روز تاسوعا از خوش‌حالى اینکه به شهادت خواهد رسید، با عبد الرحمن بن عبد ربّه شوخى مى‌کرد. شب عاشورا نیز از کسانى بود که برخاست و در حمایت و جانبازى براى امام، سخنانى ایراد کرد.[۲]
در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا (ع) معروف است. روز عاشورا، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از حرّ به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.[۳] در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند:
| انا بریر و ابى خضیر | و کلّ خیر فله بریر |