السید احمد علی خان
| السید احمد علی خان | |
|---|---|
| زادروز | قرن دوازدهم هجری |
| مرگ | 1168 ه. ق. |
| پیشه | عالمی پرهیزگار و ادیب و شاعری پارسا |
سید احمد بن سید مطلّب بن علی خان بن خلف بن عبد المطلّب مشعشعی حویزی، وی معاصر سیّد عبد اللّه بن نور الدّین نعمت اللّه جزایری بود. او عالمی پرهیزگار و ادیب و شاعری پارسا در قرن دوازدهم هجری است که به سال 1168 ه. ق وفات یافت. [۱]
احمد علی خان در وصف فاجعه کربلا اشعاری سرود، و توصیف قلبی که در آتش حزن می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌گردد.
چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و به این ماتم از خون مدد می‌گیرد خواب و راحت را از او ربوده است.
شاعر در این اشعار از گریه آسمان و زمین، ندبه انس و جن و ماتم همه‌ی کائنات و همه‌ی انبیاء الهی سخن می‌گوید.
1- تبکی علیک بقان فی مدامعهاو ما بکت غیر أنّ اللّه أبکاها
2- و اهتزت السبع و العرش العظیم‌و لو لا اللّه أصبحت العلیاء سفلاها
3- إلانس تبکی رزایاک التی عظمت‌و الجن تجت طباق ألارض تنعاها
4- رزیة حلّ فی الإسلام موقعهاتنسی الرزایا و لکن لیس تنساها
5- آل النبی علی ألاقتاب عاریةکیما یسرّ یزید عند رؤیاها
6- و راس أکرم خلق اللّه یرفعه‌علی السنان سنان و هو أشقاها
7- تبکی له أنبیاء اللّه موجعةو ما بکت لعظیم من رزایاها
8- و تستهیج له الأملاک باکیةو ما البکاء لشی‌ء من سجایاها [۲]
1- قلبم در آتش حزن تو می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌شود و بر ماتم تو خون می‌گریم.
2- هفت آسمان و عرش عظیم پروردگار با این مصیبت به لرزه درآمد و آسمان و زمین بر این مصیبت گریست.
3- انس و جن و تمام کائنات به شدت بر این عزا و ماتم می‌گریند.
4- مصیبتی بر اسلام وارد شد که مصیبت‌های دیگر در مقابل آن کوچک است و به فراموشی سپرده می‌شوند امّا هیچ‌گاه نمی‌شود این مصیبت را فراموش کرد.
5- فرزندان رسول خدا (ص) برهنه و عریان در آفتابند.
6- سر گرامی‌ترین مخلوق خداوند بر نیزه سنان که شقی‌ترین افراد بشر است بالا رفته است.
7 و 8- همه‌ی انبیاء الهی بر پسر رسول خدا می‌گریند. زیرا که مصیبت بزرگتر از این وجود ندارد.
1- هی الطفوف فطف سبعا بمغناهافما لبکّة معنی دون معناها
2- أرض و لکنما السبع الشداد لهادانت و طأطأ أعلاها لأدناها
3- هی المبارکة المیمون جانبهاما طور سیناء إلا طور سیناها
4- و کیف لا و هی أرض ضمنت جثثاما کان ذا الکون- لا و اللّه- لو لاها [۳]
1- زمین طف چه زمینی است که هفت آسمان به دور او طواف می‌کنند و مکّه بدون کربلا نامفهوم است.
2- آسمانهای هفتگانه در مقابل این زمین کرنش می‌کنند.
3- و طور سینا خود را در این سرزمین میمون و مبارک می‌یابد.
4- زیرا، این سرزمین پیکر کسی را در آغوش گرفته که هستی به‌واسطه‌ی او، هستی یافته است.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 455-456.