اهداف نهضت عاشورا
اهداف نهضت عاشورا، چیزى است که آن حضرت براى دست یافتن به آن‌ها یا تحقّق آن‌ها هر چند در زمان‌هاى بعد، دست به آن قیام زد و در این راه، شهید شد.
مشروح اهداف
فهرستى از این اهداف مقدس به این صورت است:
- زنده کردن اسلام
- آگاه ساختن مسلمانان و افشاى ماهیّت واقعى امویان
- احیاى سنّت نبوى و سیرۀ علوى
- اصلاح جامعه و به حرکت در آوردن امّت
- از بین بردن سلطۀ استبدادى بنى امیّه بر جهان اسلام
- آزادسازى ارادۀ ملّت از محکومیّت سلطه و زور
- حاکم ساختن حق و نیرو بخشیدن به حق‌پرستان
- تأمین قسط و عدل اجتماعى و اجراى قانون شرع
- از بین بردن بدعتها و کج‌روی‌ها
- تأسیس یک مکتب عالى تربیتى و شخصیّت بخشیدن به جامعه
این هدف‌ها، هم در اندیشه و عمل سید الشهدا، جلوه‌گر بود، هم در یاران و سربازانش.
هدف نهضت عاشورا از زبان سید الشهداء (ع)
از جمله سخنان امام حسین (ع) که گویاى اهداف اوست، عبارت است از:
«إِنّى لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلا بَطَرًا وَلا مُفْسِدًا وَلا ظالِمًا وَإِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاِْصْلاحِ فى أُمَّةِ جَدّى، أُريدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ وَأَسيرَ بِسيرَةِجَدّى وَأَبى عَلِىِّ بْنِ أَبيطالِب»;
«من از روى خود خواهى و خوشگذرانى و يا براى فساد و ستمگرى قيام نكردم، من فقط براى اصلاح در امّت جدّم از وطن خارج شدم.» [۱]
و در نامۀ خود به بزرگان بصره نوشت:
«...وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ (صلى الله علیه وآله)، فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ، وَ اِنْ تَسْمَعُوا قَوْلی وَ تُطیعُوا أَمْری اَهْدِکُمْ سَبیلَ الرَّشادِ...»[۲]
«...و من شما را به کتاب خدا و سنّت پیامبرش فرا مى خوانم، چرا که (این گروه) سنّت پیامبر (صلى الله علیه وآله) را از بین برده و بدعت (در دین) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت مى کنم...»
و در نامه‌اى که همراه مسلم بن عقیل به کوفیان نوشت، رسالت امامت را اینگونه ترسیم فرمود:
«...فَلَعَمْرِي مَا اَلْإِمَامُ إِلاَّ اَلْعَامِلُ بِالْكِتَابِ، وَ اَلْآخِذُ بِالْقِسْطِ، وَ اَلدَّائِنُ بِالْحَقِّ، وَ اَلْحَابِسُ نَفْسَهُ عَلَى ذَاتِ اَللَّهِ، وَ اَلسَّلاَمُ»[۳]
«قسم بجانم كسى امام نيست مگر آنكه عامل به قرآن باشد و بر اساس قسط عمل نمايد و در گرو حق و حقيقت باشد و نفس خويش را بر خواست خدا وادارد. و السلام»
و در کربلا به یاران خویش فرمود:
«... أَ لاَ تَرَوْنَ إِلَى اَلْحَقِّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ وَ إِلَى اَلْبَاطِلِ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ لِيَرْغَبِ اَلْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اَللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لاَ أَرَى اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ اَلْحَيَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِينَ إِلاَّ بَرَماً»[۴]
«... آيا نمى‌بينيد كسى به حقّ و حقيقت عمل نمى‌كند و از باطل روى گردان نيست؟ شايسته است كه مردم با ايمان از چنين محيط زورمدارانه و شرايط و اوضاع ننگينى به ملاقات پروردگار خود بشتابند؟! من مرگ را-در چنين شرايطى-جز سعادت نمى‌بينم؛ و زندگى با اين ستمگران را ملال‌انگيز و جانفرسا مى‌دانم!»
| از حسین اکتفا به نام حسین | نبود در خور مقام حسین | |
| بلکه یابد که خلق دریابند | علّت اصلى قیام حسین | |
| کشته شد زیر بار ظلم نرفت | به به از قدرت تمام حسین | |
| بهر احیاى دین شهادت یافت | زنده شد نام دین ز نام حسین[۵] |