قتل صبر

قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند.

معنا و مفهوم

در حدیث است که پیامبر(ص) کسى را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است،یعنى اینکه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد. به شهدا و اسیرانى که اینگونه کشته مى‌شوند نیز «مصبور»گفته مى‌شود.

در مورد حیواناتى که زجرکش مى‌شوند نیز به کار مى‌رود.

نهضت عاشورا

از مظلومیّت سیدالشهدا(ع) و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن على(ع) را در حالى که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌هاى شمشیر و نیزه قرار دادند.امام سجاد(ع) بعنوان افشاگرى از ستم یزیدیان، در خطبه‌اى که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود:«انا ابن من قتل صبرا و کفى بذلک فخرا» من پسر کسى هستم که به«قتل صبر»کشته شد و همین افتخار مرا بس!

در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به«قتل صبر»کشت.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۳.