کمال الدین حسین خوارزمی‌

کمال الدین حسین خوارزمی
نام اصلی	کمال الدین حسین خوارزمی

کمال الدّین حسین خوارزمی نویسنده و شاعر ایرانی بود.

زندگینامه

کمال الدین حسین خوارزمی فرزند شیخ شهاب الدّین حسین از اولاد شیخ بزرگوار برهان الدّین قلیچ است. او از متأخران سلسله‌ی علیّه‌ی همدانیه بوده و ظاهرا بعد از او کسی از این طایفه به مقام عالی ترقّی ننموده است.

اشعار

مدح اهل بیت(ع):

امیر جمله مردان و صاحب ناموس‌		ولی شیر خدا کار ساز روز عبوس
شهی که در نظر همّتش حقیر بود		هزار ملک سلیمان و گنج دقیانوس
چو ذو الفقار گرفتی به کف به روز مصاف‌		به خاک تیره فکندی هزار تن ز رؤس
چنان به تارک هشام تیغ قهر براند		که شد ز فرق سر او دو نیم تا قربوس
نماز و روزه و حج و زکوة بی‌مهرش‌		به روز حشر همه زرق باشد و سالوس
کمال جلوه‌ی طاووس را از آن چه زیان‌		که ابلهی بگزیند غراب بر طاووس
اگر به غیر علی (ع) التجا بری دانم‌		که روز حشر نیابی امان ز ضرب دبوس
رسول در شب اسری برون ز کون و مکان‌		طلوع نور علی دید در مکان جلوس
ثنا و مدحت او گفت در همه قرآن‌		هزار جای فزونتر مهیمن قدوس
کسی که مهر علی را به جان و دل نخرید		یقین که نسل یزید است و نطفه‌ی جاموس
هزار لعنت حق بر یزید و قوم یزید		که دین ز دست بدادند از برای فلوس
برای منصب دنیا بر اهل بیت رسول‌		کشید تیغ یزید لعین و شمر نحوس
بهشت و حور برای موالیان علی است‌		حرام باد بر اعداش مال و عمر و عروس
مرا رسد که به تیغ محبّت حیدر		برآورم همگی مغز دشمنان چو سبوس
میان جمله محبّان آل پیغمبر (ص)		به مدحت اسد اللّه (ع) می‌نوازم کوس
مراست دین درست و تراست جهل و نفاق‌		که عود را نه بدابسته ز هیمه‌ی سوس
ز بعد احمد و حیدر امام دانی کیست؟		حسن بود به حقیقت حسین شاه فروس
ثنا و مدحت زین عباد به جان گویم‌		نه از برای زر و سیم این سرای فسوس
مکان علم و هنر با قرآن که در ره دین‌		ضمیر روشن او بود شرع را فانوس
امام جمله‌ی آفاق جعفر صادق (ع)		که گشته‌اند همه دشمنان او مأیوس
ثنا و مدحت کاظم (ع) به جان و دل گویم‌		نه مدح شاه و سلاطین ز راه زرق مجوس
دلا خرام بدان سرو بوستان رضا (ع)		شهید دانه‌ی انگور در منازل طوس
حدیث آن تقی متقی (ع) شنیدستی‌		که او به چنگ حوادث چگونه بُد محبوس
ز بعد او به نقی (ع) التجا کن از دل و جان‌		که روز حشر نگردی ذلیل و بی‌ناموس
قرین روضه‌ی پرنور عسکری (ع) باشد		هر آن دعا که برآید به صبحدم ز نفوس
شوند غاشیه کش پیش مهدی هادی (ع)		هزار شاه جهاندار چون جم و کاوس
ترا ز دوستی آل مرتضی (ع) پرسند		به روز حشر، نه از عمرو و بکر و حرب بسوس
جوی محبّت اولاد مصطفی (ص) در دل‌		به نزد عقل به از تخت و تاج کیکاوس

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 791-792.