محمود سنجری
محمود سنجری (١٣٤٩ ه. ش) از شاعران غزلسرای معاصر ایرانی است.
| محمود سنجری | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٤٩ ه.ش تهران |
| کتاب‌ها | «باغ اساطیر»، «مکاشفه هشت»،«گزیده ادبیات معاصر، شماره 13». |
زندگینامه
محمود سنجری فرزند محمد در سال ١٣٤٩ ه. ش در تهران دیده به جهان گشود. وی پس از دیپلم به منظور ادامه‌ی تحصیل وارد دانشگاه تهران شد و در سال ١٣٧٦ ه. ش به دریافت لیسانس مهندسی شیمی نائل آمد. هم اکنون در یکی از کارخانه‌های تهران، مشغول به کار است.
آثار
اشعارش به طور پراکنده در نشریات و مجموعه‌های گردآوری شده انتشار یافته است. آثار او عبارتند از «باغ اساطیر»، «مکاشفه هشت» و «گزیده ادبیات معاصر، شماره ١٣».
اشعار
سقّای عشق
| داغت اگر چه بر جگر خاک می‌گذشت | نام تو بر مدارج افلاک می‌گذشت | |
| مثل عبور عطر گل از کوچه‌های صبح | یاد تو از برابر ادراک می‌گذشت | |
| سیراب چشمه‌سار خدا بودی و، فرات | در حسرت لب تو عطشناک می‌گذشت | |
| زیر هجوم زخم، نگاه جهان هنوز | محو شجاعتی‌ست که چالاک می‌گذشت | |
| خود را به جا نهادم و بر پرده‌های اشک | دیدم که آب زخمی و غمناک می‌گذشت | |
| آن گاه از میانه‌ی میدان به سیر عرش | سقّای عشق، پاک‌تر از پاک می‌گذشت |
حماسه‌ی پرپر
| تیغی پلید در شد و حنجر به خون نشست | خون جوش عاشقی زد و پیکر به خون نشست | |
| برخاست آتش از دل گل‌ها و غنچه‌ها | وقتی که آن حماسه‌ی پرپر به خون نشست | |
| می‌خواستم قلم بزنم آن حماسه را | در ابتدای واقعه، دفتر به خون نشست | |
| باور نداشت زینب و همشانه‌ی دلش | ایمان به درد آمد و باور به خون نشست | |
| برخاست مثل آه، قدم زد، نگاه کرد | و انگاه در کنار برادر به خون نشست | |
| کم‌کم در امتداد افق مثل یک شهید | خورشید لحظه‌های مقدّر به خون نشست | |
| و انگاه در غروب غریبی، سر حسین | یک ارتفاع نیزه فراتر به خون نشست |