عون بن علی بن ابی طالب (ع)
عون بن علی بن ابی طالب (ع)، فرزند امام علی (ع)، مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی است. او از یاران امام حسین (ع) و از جوانان شجاع و دلیر بنی هاشم بود.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عون بن علی بن ابی طالب (ع) |
| خویشاوندان سرشناس | پدرش امام علی (ع) و مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام حسین (ع) نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟ عون گفت: چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم. امام حسین (ع) فرمود: برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.
رجزخوانی
عون وارد میدان شد و در حالی که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید:
اُقاتِلُ القَومَ بِقَلبٍ مُهتَدی | ||
أضرِبُکُم بِالصّارِمِ المُهَنَّدی | ||
أذُّبُ عَن سِبطِ النَّبِی أحمَدی | ||
حَتّی تَحیدوا عَن قِِتالِ سَیدی |
با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم.
شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.
شهادت
عون دلیرانه جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امام علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.
مؤلف ریاض الشهاده مزار عون را بیرون از کربلا می‌داند[۱] در حالی که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.[۲]
در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‌اند.[۳]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 467-468.