بشر بن غالب
شیخ طوسی از بشر به عنوان یکی از اصحاب امام حسین (ع) نام برده است. [۱] سید بن طاووس نیز او را از اصحاب امام حسین (ع) شمرده و تصریح کرده که چون امام در ذات العرق توقف نمود. فردی از قبیله بنی‌اسد به نام بُشر بن غالب اسدی که از سوی عراق می‌آمد، با امام دیدار کرد. امام از او نیز درباره اوضاع داخلی عراق سؤالاتی نمود. او اوضاع کوفه را بد توصیف کرد و سخن فرزدق را تکرار کرد. امام فرمود: ” اِن‌َّ اللهَ تَبارَک‌َ وَتَعالی یفْعَل‌ُ ما یشاءُ وَ یحْکم‌ُ ما یریدُ “ [۲] خداوند بزرگ آن‌چه را خواهد، انجام می‌دهد و بر آن‌چه اراده کند، حکم می‌کند. به موجب گزارش سید بن طاووس بشر همراه امام روانه کربلا شد و در روز عاشورا به شهادت رسید. [۳] مجلسی نیز بر همین عقیده است. [۴]
بنا به نقل دیگر بشر بن غالب با امام همراه نشد. بعدها او را دیدند که بر سر مزار امام حسین (ع) گریه می‌کند و از این‌که او را یاری نکرده، پشیمان است. [۵]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 378.