جندب بن حجیر کندی خولانی
جُندب بن حُجَیر (حُجر) کندی خولانی کوفی، خولان قبیله‌ای از کهلان و از اعراب قحطانی (عرب جنوب) که اصالت یمنی داشت. او امیر دو قبیله بنی‌کنده و ازد و از بزرگان شیعه در کوفه بود. او رسول خدا (ص) را درک کرده بود. وی از دعات به امامت امیرالمؤمنین علی (ع) بوده و در جنگ‌ها در رکاب آن حضرت می‌جنگید. در جنگ صفین فرماندهی دو قبیله ازد و کنده را برعهده داشت.
جُندب بن حُجَیر علی‌رغم دشواری‌های بسیار توانست از کوفه خارج شود و در منزل بطن العقبه به امام حسین (ع) بپیوندد. در این سفر فرزندش نیز همراهش بود. او از کسانی است که امام را از حوادث کوفه و شکست نهضت مسلم آگاه کرد.
جُندب از شهدای صبح عاشورا است که در حمله اول به شهادت رسید. [۱]
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی جُندَبِ بنِ حُجرٍ اَو حُجَیرِ الخَولانی“
حُجَیر بن جُندب همراه پدرش به امام پیوست و تا کربلا با امام حسین (ع) بود. حُجَیر نیز چون پدرش رزمنده‌ای دلاور و مردی شجاع بود. او در صبح روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. او در هنگام شهادت 24 سال سن داشت. [۲]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 276.
پی نوشت
- ↑ ر.ک : رجال طوسی، ص72؛ تاریخ دمشق، ج11، ص304؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611، ج4، ص242؛ بحار الانوار، ج45، ص82؛ ابصار العین فی انصار الحسین، ص174؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص77؛ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ انصار الحسین (ع)، ص90-91معجم رجال الحدیث، ج4، ص162؛ وسیله الدارین، ص114.
- ↑ ر.ک : رجال طوسی، ص72؛ ابصار العین فی انصار الحسین، ص104؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص77؛ حدائق الوردیه، ص122؛ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ انصار الحسین (ع)، ص90-91معجم رجال الحدیث، ج4، ص170؛ تنقیح المقال، ج1، ص236؛ وسیله الدارین، ص114.