بنى هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فرزندان هاشم بن عبد مناف،جدّ اعلاى رسول خدا.به اهل بیت پیامبر،به همین جهت «ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فرزندان هاشم بن عبد | فرزندان هاشم بن عبد مناف، جد اعلاى رسول خدا. به اهل بیت پیامبر، به همین جهت «بنى هاشم» گفته مى‌شود. هاشم و اجدادش در میان عرب، مشهور به نجابت و مورد احترام بودند و رسول الله از این دودمان بود. امام حسین (ع) نیز در یکى از رجزهاى خویش در روز عاشورا، به این نسب شریف اشاره کرده و به آن افتخار مى‌کند: | ||
{{ب| انا ابن علىّ | {{شعر}} | ||
{{ب| انا ابن علىّ الخیر، من آل هاشم | کفانى بهذا مفخرا حین افخر }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
بنى | [[بنى امیه]]، از آغاز با بنى هاشم، مخالفت و دشمنى داشتند و این بغض و عداوت، در دوران ائمّه نیز ادامه داشت. | ||
«[[حادثه کربلا]]» اوج عداوت و کینه امویان با بنى هاشم بود. | |||
پیامبر اسلام (ص) فرموده است: | |||
«بغض بنى هاشم نفاق» <ref>''بحار الأنوار''، ج 93، ص 221.</ref> دشمنى و کینه با بنى هاشم، نشانۀ نفاق است. | |||
[[یزید]]، چون حسین بن على «ع» را به شهادت رساند و اهل بیت او را به اسارت گرفت، در مجلس جشن، با چوب خیزران بر لبهاى حسین (ع) مى‌زد و این اشعار را مى‌خواند: | |||
«لعبت هاشم بالملک...» | |||
بنى هاشم با ملک و سلطنت بازى کردند، نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شده است. اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم، از نسل خندف نیستم....<ref>''مقتل الحسین''، مقرّم، ص 462. در زمینۀ رابطۀ عداوت‌آمیز آل امیّه با خاندان رسالت، ر.ک: «''دایرة المعارف تشیّع''»، ج 3، ص 398.</ref> | |||
جواد محدثی، فرهنگ | |||
==منابع== | |||
جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 79-80. | |||
==پی نوشت== | |||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۰۵
فرزندان هاشم بن عبد مناف، جد اعلاى رسول خدا. به اهل بیت پیامبر، به همین جهت «بنى هاشم» گفته مى‌شود. هاشم و اجدادش در میان عرب، مشهور به نجابت و مورد احترام بودند و رسول الله از این دودمان بود. امام حسین (ع) نیز در یکى از رجزهاى خویش در روز عاشورا، به این نسب شریف اشاره کرده و به آن افتخار مى‌کند:
| انا ابن علىّ الخیر، من آل هاشم | کفانى بهذا مفخرا حین افخر |
بنى امیه، از آغاز با بنى هاشم، مخالفت و دشمنى داشتند و این بغض و عداوت، در دوران ائمّه نیز ادامه داشت.
«حادثه کربلا» اوج عداوت و کینه امویان با بنى هاشم بود.
پیامبر اسلام (ص) فرموده است:
«بغض بنى هاشم نفاق» [۱] دشمنى و کینه با بنى هاشم، نشانۀ نفاق است.
یزید، چون حسین بن على «ع» را به شهادت رساند و اهل بیت او را به اسارت گرفت، در مجلس جشن، با چوب خیزران بر لبهاى حسین (ع) مى‌زد و این اشعار را مى‌خواند:
«لعبت هاشم بالملک...»
بنى هاشم با ملک و سلطنت بازى کردند، نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شده است. اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم، از نسل خندف نیستم....[۲]
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 79-80.