رجاء بن منقذ عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[رده: قاتلان کربلا]] | [[رده: قاتلان کربلا]] | ||
[[رده: کسانی که بر پیکر امام اسب تاراندند]] | [[رده: کسانی که بر پیکر امام اسب تاراندند]] | ||
<references /> | <references />{{navbox | ||
|name = عاملان واقعه کربلا | |||
|title = عاملان واقعه کربلا | |||
|group1 = عاملان اصلی | |||
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]] | |||
|group2 = لشکر عمر بن سعد | |||
|list2 = {{navbox | child | |||
|group1 = فرماندهان | |||
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن حجاج زبیدی]] {{*}} [[شبث بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]] | |||
|group2 = قاتلان | |||
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]] | |||
|group3 = تازندگان بر بدن امام | |||
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]] | |||
|group4 = حاملان سر امام | |||
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]] | |||
}} | |||
|group5 = سایر | |||
|list5 = [[حفص بن عمر]] | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۶
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | رجاء بن منقذ عبدی |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | عضو جوخه تیرباران امام، جزء ده تنی بود که داوطلبانه بر بدن پر از جراحت امام حسین (ع) به‌طوری اسب تاختند که استخوان‌های سینه مبارکش را در هم شکستند |
رجاء بن منقذ عبدی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تاراندن اسب بر پیکر امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چند تن عضو جوخه تیرباران امام حسین(ع) بودند که یکی از آنان رجاء بن منقذ عبدی بود. او جزء ده تنی بود که داوطلبانه بر بدن پر از جراحت امام حسین (ع) به‌طوری اسب تاختند که استخوان‌های سینه مبارکش را در هم شکستند. رجاء بن منقذ عبدی با نه تن دیگر در دارالاماره روبه‌روی عبیدالله بن زیاد ایستاد و از ابن زیاد جایزه ناچیزی گرفت.[۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ -اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی.، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.