مثیر الاحزان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
[[رده:کتاب‌ها]] | [[رده:کتاب‌ها]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[en:The Murder of Al-Husayn: Maqtal Al-Husayn]] | |||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۰
| مثیرالاحزان | |
|---|---|
 | |
| نویسنده | جعفر بن محمّد بن جعفر بن هبةالله بن نمای حلی |
| ناشر |
مدرسةالامام المهدی علیه‌السلام ناشر فارسی: علی کرمی |
| محل نشر |
قم مکان ناشر فارسی: نشر حاذق |
| تاریخ نشر |
۱۴۰۶ ه. ق تاریخ نشر فارسی: ۱۳۸۰ ه. ش |
| چاپ | دوم |
| تعداد صفحات | ۱۲۵+ ۳۲ ص |
| موضوع | واقعه‌ی کربلا |
| زبان | عربی |
مثیرالاحزان کتابی است تاریخی دربارهٔ قیام امام حسین(ع) که توسط جعفر بن محمّد بن جعفر بن هبةالله بن نمای حلی نوشته شده و تصحیح آن توسط مدرسةالامام‌المهدی علیه‌السلام انجام شده‌است.
درباره نویسنده
جعفر بن محمّد بن جعفر بن هبةالله بن نمای حلی (م ح 680 ق) از علما و فقهای شیعه و از مشهورترین آثار او مثیرالاحزان و منیر سبل الاشجان (همین کتاب)، و ذوب النضار فی شرح الثار است.
کتاب اخیر را به نام‌های شرح الثار المشتمل علی اخبار المختار و اخذ الثار فی احوال المختار و شرح الثار فی احوال المختار نیز خوانده‌اند.
محمّدعلی مدرس تبریزی گفته است که شهید ثانی احتمال داده که مثیرالاحزان و ذوب النضار از آثار او نیست، بلکه تألیف نوه‌اش است که همنام او بود؛ اما علامه امین در اعیان الشیعة این سخن را نادرست شمرده و این دو کتاب را از آثار او دانسته و گفته است که اصلاً معلوم نیست که او نوه‌ای همنام خودش داشته‌است.[۱]
درباره کتاب
مثیرالاحزان کتابی است تاریخی دربارهٔ قیام امام حسین(ع) و شـامل سـه مقصد (بخش) است. تاریخ تألیف آن، به گفتهٔ نوری در لؤلؤ و مرجان (ص ۱۴۳)، ۲۴ سال پس از درگذشت ابن طاووس است. نویسنده در آغاز کتاب گفته‌است که چون مقتل‌های موجود مفصل یا موجز است، به نگارش این کتاب پرداختم و آن را متوسط ساختم و «مطالبی در آن گنجاندم که بسیاری از مصنفان از آوردن آن اهمال کردند و مؤلفان از آن غفلت ورزیدند» (ص 15).
- مقصد اول کتاب مشتمل است بر گزارشی از قیام امام تا ورود به کربلا.
- مقصد دوم دربارهٔ رخدادهای کربلا، و مقصد سوم در شرح وقایعی است که پس از شهادت آن حضرت رخ داد؛ از رفتن اسیران به کوفه و شام و مدینه و سخنان حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) و دیگران.
- در مقصد سوم کتاب یک مطلب توجه برانگیز ملاحظه می‌شود: نویسنده گفته است اسیران اهل بیت پس از برگشت از شام به کربلا رفتند و در آنجا جابر بن عبدالله انصاری و دیگران را دیدند که برای زیارت قبر امام حسین آمده بودند. پس همگی در آنجا به عزاداری پرداختند (ص ۱۰۷). احتمالاً نویسنده در این مطلب از سید ابن طاووس در کتاب ملهوف پیروی کرده است. بنابراین همهٔ سخن‌هایی که دربارهٔ این مطلب سید ابن طاووس گفته شده، در اینجا نیز گفتنی است.
مثیرالاحزان، بنا به گفتهٔ آقا بزرگ در الذریعة[۲]، دو بار به اردو ترجمه شده‌است. همچنین این اثر با عنوان در سوگ امیر آزادی، به قلم علی کرمی، به فارسی برگردانده شده است.[۳]
مثیرالاحزان از منابع تاریخی شیعه است و این چاپ آن تصحیح شده و بهتر از دیگر چاپ‌هاست. همراه این چاپ، کتاب التحصین، از ابن فهد حلی، به چاپ رسیده است.