قبر امام حسین«ع»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
اولین بار [[بنى اسد]] پس از دفن اجساد شهدا و پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]]، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه [[توابین]] در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.
اولین بار [[بنى اسد]] پس از دفن اجساد شهدا و پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]]، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه [[توابین]] در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.


==تاریخچه ساخت ضریح==
==تاریخچه ساخت ضریح==
خط ۱۷: خط ۱۷:
<references />
<references />
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:اماکن]]
[[رده:اماکن مذهبی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۴

اولین بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیکر سیدالشهدا، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه توابین در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر امام حسین(ع) مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.

تاریخچه ساخت ضریح[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زمان بنى امیّه، قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود. وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که (به نشانۀ قبر) در آنجا بود، قطع کرد.

بار دیگر در زمان مأمون ساخته شد. سپس در سال ۲۳۶ و ۲۳۷ هجرى به دستور متوکّل عباسى، قبر و خانه‌هاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت کردند و مانع رفت و آمد مردم شدند.

بازهم در سال ۲۴۷ به دستور متوکّل قبر را خراب کردند و چندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.

بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد. البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال ۱۲۱۶ هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و حرم حسینى را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.[۱]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اعیان الشیعة،ج ۱،ص ۶۲۹.