على الإسلام السّلام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سخنى بود که سید | علی الاسلام السلام سخنى بود که [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهدا«ع»]] پس از امتناع از [[بیعت]] با [[یزید]] و بیرون آمدن از پیش والى مدینه فرمود. | ||
== روایت == | |||
مروان،فرداى آن شب،[[امام حسین (ع)|امام حسین«ع»]]<nowiki/>را دید و به وى پیشنهاد کرد که با یزید بیعت کند و آن را به نفع دین و دنیاى امام دانست.حضرت در پاسخ او چنین گفت:«انّا لله و انّا الیه راجعون و على الإسلام السّلام اذ قد بلیت الامّة براع مثل یزید و لقد سمعت جدّى رسول الله«ص»یقول:الخلافة محرّمة على آل ابى سفیان». <ref>لهوف،ص 11،سوگنامۀ آل محمد،ص 116(به نقل از مثیر الأحزان)،عوالم(امام حسین)،ص 175.</ref> یعنى بر اسلام،سلام باد،باید فاتحۀ اسلام را خواند و با اسلام خداحافظى کرد،آنگاه که والى مسلمانان کسى همچون یزید باشد.از پیامبر خدا شنیدم که مى‌فرمود خلافت بر آل ابو سفیان حرام است.امام،با ادامۀ سلطۀ امویان بر مقدّرات مسلمین و بازى با دین خدا،تباه شدن دستاوردهاى وحى را عیان مى‌دید.با توجّه به اینکه رسم عرب بر این است که هنگام خداحافظى و وداع هم سلام مى‌دهد،رابطۀ سخن فوق روشن مى‌گردد. | |||
== منبع == | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 324.] | |||
== پی‌نوشت == | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۴
علی الاسلام السلام سخنى بود که سید الشهدا«ع» پس از امتناع از بیعت با یزید و بیرون آمدن از پیش والى مدینه فرمود.
روایت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مروان،فرداى آن شب،امام حسین«ع»را دید و به وى پیشنهاد کرد که با یزید بیعت کند و آن را به نفع دین و دنیاى امام دانست.حضرت در پاسخ او چنین گفت:«انّا لله و انّا الیه راجعون و على الإسلام السّلام اذ قد بلیت الامّة براع مثل یزید و لقد سمعت جدّى رسول الله«ص»یقول:الخلافة محرّمة على آل ابى سفیان». [۱] یعنى بر اسلام،سلام باد،باید فاتحۀ اسلام را خواند و با اسلام خداحافظى کرد،آنگاه که والى مسلمانان کسى همچون یزید باشد.از پیامبر خدا شنیدم که مى‌فرمود خلافت بر آل ابو سفیان حرام است.امام،با ادامۀ سلطۀ امویان بر مقدّرات مسلمین و بازى با دین خدا،تباه شدن دستاوردهاى وحى را عیان مى‌دید.با توجّه به اینکه رسم عرب بر این است که هنگام خداحافظى و وداع هم سلام مى‌دهد،رابطۀ سخن فوق روشن مى‌گردد.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ لهوف،ص 11،سوگنامۀ آل محمد،ص 116(به نقل از مثیر الأحزان)،عوالم(امام حسین)،ص 175.