یاسر بدرالدین‌

یاسر بدرالدین‌
زادروز	1942 میلادی در «نبطیة» لبنان
ملیت	لبنانی
پیشه	شاعر
دیوان سروده‌ها	«طیور بعد الطوفان» و «کتابة علی حاشیة الجرح»
مدرک تحصیلی	لیسانس حقوق

یاسر بدر الدین از شعرای عرب زبان است. زندگینامه

یاسر بدر الدّین به سال 1942 میلادی در «نبطیة» به دنیا آمد. لیسانس حقوق خود را از دانشگاه عربی بیروت گرفت. و به عنوان رئیس یکی از ادارات مجلس مصر منصوب گردید. او در شبهای شعر بسیاری شرکت جسته و می‌جوید و آثار او در نشریات لبنان منتشر می‌شود.

آثار

برخی آثار او چنین است: «طیور بعد الطوفان»، «کتابة علی حاشیة الجرح».

نمونه اشعار

1- غنّ یا شعر قد أسانی النّواح‌و امطری الحزن من دمی یا جراح

2- زرعتنی الآلام، لم تبق منّی‌فنصال فی مهجتی و رماح

3- کتب الحزن کلّ أوراق عمری‌فکتاب الأسی لقلبی مباح

1- ای شعر؛ سروده شو! و ای زخم دل مرا بگریان! که در دل من کشمکش بزرگی برپاست.

2- دردها مرا از بین بردند و از من جز پوست و استخوانی دیگر چیزی باقی نمانده است.

3- حزن و اندوه بر اوراق عمر من نوشته شده و کتاب مصیبت بر قلب من است.

1- یا حسین الشّهید عفوک انّالم نثر سیّدی بغیر البکاء

2- یا حسین العظیم عفوک إنّاقد وهبنا التّراب للأعداء

3- فقتلناک من زمان مراراحین خنّا مناهج الأنبیاء

4- و ارتضینا بذلّنا عنک دنیاو مشینا فی موکب الجبناء

1- ای حسین شهید ببخشید که ما تنها به عفو و گریه اکتفا نموده‌ایم.

2- ای حسین بزرگوار ببخشید که ما خاک سرزمینمان را به دشمنان تسلیم کرده‌ایم.

3- ما در هر زمان بارها تو را کشته‌ایم. هنگامی‌که به راه انبیاء خیانت کرده‌ایم.

4- و به ذلّت رضایت داده‌ایم و مسیر فرومایگان را پیموده‌ایم. (شاعر وضعیت اسف‌بار و تحقیرآمیز مسلمین را مشاهده می‌کند و اینکه دشمنان بر سرزمین‌های مسلمانان تسلّط یافته‌اند و آنان بر حسین (ع) به اشکی اکتفا نموده‌اند از حسین (ع) خجالت می‌کشد و از او عذرخواهی می‌کند.)

1- لست منّا، یا أروع الأولیاءلست منّا، یا سیّد الشّهداء

2- أنت حرّ و نحن ذلّ عبیدأنت طهر و نحن نتن الوباء

1- تو از ما نیستی ای پرهیزکارترین اولیاء! تو از ما نیستی ای سید الشهداء.

2- تو آزاده‌ای و ما علیل و برده هستیم. تو پاک هستی و ما وبازده. (به‌واسطه‌ی دوری از مرام حسین (ع) کابوس وحشتناکی بر جامعه‌ی مسلمین سایه افکنده است و این جامعه‌ی وبازده از پاکی حسین (ع) فرسنگها دور مانده است).

لبست بعدک القلوب سواداو سری الحزن فی عروق الدّماء

فجع الرّوض و الحمائم ناحت‌و بکت کلّ صخرة صمّاء

پس از تو، سیاهی قلبها را پوشاند و حزن در خون رگها سریان یافته است. باغها، کبوتران و حتی سنگ سخت بر تو می‌گریند.

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 661-662.