السید احمد علی خان: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ = ۱۱۶۸ ه. ق. | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|گفتاورد = | |گفتاورد = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }}'''السید احمد علی خان'''، ادیب و شاعر قرن دوازدهم هجری است. | ||
== زندگینامه == | |||
سید احمد بن سید مطلّب بن علی خان بن خلف بن عبد المطلّب مشعشعی حویزی، معاصر سیّد عبد اللّه بن نور الدّین نعمت اللّه جزایری بود. او عالمی پرهیزگار و ادیب و شاعری پارسا در قرن دوازدهم هجری است که به سال ۱۱۶۸ ه. ق وفات یافت. <ref> ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۱.</ref> | |||
== اشعار == | |||
احمد علی خان در وصف فاجعه [[کربلا]] اشعاری سرود، و توصیف قلبی که در آتش حزن می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌گردد. | |||
احمد علی خان در وصف فاجعه کربلا اشعاری سرود، و توصیف قلبی که در آتش حزن می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌گردد. | |||
چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و به این ماتم از خون مدد می‌گیرد خواب و راحت را از او ربوده است. | چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و به این ماتم از خون مدد می‌گیرد خواب و راحت را از او ربوده است. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۷: | ||
شاعر در این اشعار از گریه آسمان و زمین، ندبه انس و جن و ماتم همه‌ی کائنات و همه‌ی انبیاء الهی سخن می‌گوید. | شاعر در این اشعار از گریه آسمان و زمین، ندبه انس و جن و ماتم همه‌ی کائنات و همه‌ی انبیاء الهی سخن می‌گوید. | ||
<br /> | |||
=== نمونه شعر ا === | |||
۱- تبکی علیک بقان فی مدامعهاو ما بکت غیر أنّ اللّه أبکاها | |||
۲- و اهتزت السبع و العرش العظیم‌و لو لا اللّه أصبحت العلیاء سفلاها | |||
۳- إلانس تبکی رزایاک التی عظمت‌و الجن تجت طباق ألارض تنعاها | |||
۴- رزیة حلّ فی الإسلام موقعهاتنسی الرزایا و لکن لیس تنساها | |||
۵- آل النبی علی ألاقتاب عاریةکیما یسرّ یزید عند رؤیاها | |||
۶- و راس أکرم خلق اللّه یرفعه‌علی السنان سنان و هو أشقاها | |||
۷- تبکی له أنبیاء اللّه موجعةو ما بکت لعظیم من رزایاها | |||
۸- و تستهیج له الأملاک باکیةو ما البکاء لشی‌ء من سجایاها <ref>ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۰.</ref> | |||
۱- قلبم در آتش حزن تو می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌شود و بر ماتم تو خون می‌گریم. | |||
۲- هفت آسمان و عرش عظیم پروردگار با این مصیبت به لرزه درآمد و آسمان و زمین بر این مصیبت گریست. | |||
۳- انس و جن و تمام کائنات به شدت بر این عزا و ماتم می‌گریند. | |||
۴- مصیبتی بر اسلام وارد شد که مصیبت‌های دیگر در مقابل آن کوچک است و به فراموشی سپرده می‌شوند امّا هیچ‌گاه نمی‌شود این مصیبت را فراموش کرد. | |||
۵- فرزندان رسول خدا (ص) برهنه و عریان در آفتابند. | |||
۶- سر گرامی‌ترین مخلوق خداوند بر نیزه سنان که شقی‌ترین افراد بشر است بالا رفته است. | |||
۷ و ۸- همه‌ی انبیاء الهی بر پسر رسول خدا می‌گریند. زیرا که مصیبت بزرگتر از این وجود ندارد. | |||
=== نمونه شعر ۲ === | |||
۱- هی الطفوف فطف سبعا بمغناهافما لبکّة معنی دون معناها | |||
۲- أرض و لکنما السبع الشداد لهادانت و طأطأ أعلاها لأدناها | |||
۳- هی المبارکة المیمون جانبهاما طور سیناء إلا طور سیناها | |||
۴- و کیف لا و هی أرض ضمنت جثثاما کان ذا الکون- لا و اللّه- لو لاها <ref>ادب الطف؛ ج ۶، ص ۹.</ref> | |||
۱- زمین طف چه زمینی است که هفت آسمان به دور او طواف می‌کنند و مکّه بدون کربلا نامفهوم است. | |||
۲- آسمانهای هفتگانه در مقابل این زمین کرنش می‌کنند. | |||
۳- و طور سینا خود را در این سرزمین میمون و مبارک می‌یابد. | |||
۴- زیرا، این سرزمین پیکر کسی را در آغوش گرفته که هستی به‌واسطه‌ی او، هستی یافته است. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج۱، ص: ۴۵۵-۴۵۶.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۶
| السید احمد علی خان | |
|---|---|
| زادروز | قرن دوازدهم هجری |
| مرگ | ۱۱۶۸ ه. ق. |
| پیشه | عالمی پرهیزگار و ادیب و شاعری پارسا |
السید احمد علی خان، ادیب و شاعر قرن دوازدهم هجری است.
زندگینامه
سید احمد بن سید مطلّب بن علی خان بن خلف بن عبد المطلّب مشعشعی حویزی، معاصر سیّد عبد اللّه بن نور الدّین نعمت اللّه جزایری بود. او عالمی پرهیزگار و ادیب و شاعری پارسا در قرن دوازدهم هجری است که به سال ۱۱۶۸ ه. ق وفات یافت. [۱]
اشعار
احمد علی خان در وصف فاجعه کربلا اشعاری سرود، و توصیف قلبی که در آتش حزن می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌گردد.
چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و به این ماتم از خون مدد می‌گیرد خواب و راحت را از او ربوده است.
شاعر در این اشعار از گریه آسمان و زمین، ندبه انس و جن و ماتم همه‌ی کائنات و همه‌ی انبیاء الهی سخن می‌گوید.
نمونه شعر ا
۱- تبکی علیک بقان فی مدامعهاو ما بکت غیر أنّ اللّه أبکاها
۲- و اهتزت السبع و العرش العظیم‌و لو لا اللّه أصبحت العلیاء سفلاها
۳- إلانس تبکی رزایاک التی عظمت‌و الجن تجت طباق ألارض تنعاها
۴- رزیة حلّ فی الإسلام موقعهاتنسی الرزایا و لکن لیس تنساها
۵- آل النبی علی ألاقتاب عاریةکیما یسرّ یزید عند رؤیاها
۶- و راس أکرم خلق اللّه یرفعه‌علی السنان سنان و هو أشقاها
۷- تبکی له أنبیاء اللّه موجعةو ما بکت لعظیم من رزایاها
۸- و تستهیج له الأملاک باکیةو ما البکاء لشی‌ء من سجایاها [۲]
۱- قلبم در آتش حزن تو می‌سوزد و از درد پاره‌پاره می‌شود و بر ماتم تو خون می‌گریم.
۲- هفت آسمان و عرش عظیم پروردگار با این مصیبت به لرزه درآمد و آسمان و زمین بر این مصیبت گریست.
۳- انس و جن و تمام کائنات به شدت بر این عزا و ماتم می‌گریند.
۴- مصیبتی بر اسلام وارد شد که مصیبت‌های دیگر در مقابل آن کوچک است و به فراموشی سپرده می‌شوند امّا هیچ‌گاه نمی‌شود این مصیبت را فراموش کرد.
۵- فرزندان رسول خدا (ص) برهنه و عریان در آفتابند.
۶- سر گرامی‌ترین مخلوق خداوند بر نیزه سنان که شقی‌ترین افراد بشر است بالا رفته است.
۷ و ۸- همه‌ی انبیاء الهی بر پسر رسول خدا می‌گریند. زیرا که مصیبت بزرگتر از این وجود ندارد.
نمونه شعر ۲
۱- هی الطفوف فطف سبعا بمغناهافما لبکّة معنی دون معناها
۲- أرض و لکنما السبع الشداد لهادانت و طأطأ أعلاها لأدناها
۳- هی المبارکة المیمون جانبهاما طور سیناء إلا طور سیناها
۴- و کیف لا و هی أرض ضمنت جثثاما کان ذا الکون- لا و اللّه- لو لاها [۳]
۱- زمین طف چه زمینی است که هفت آسمان به دور او طواف می‌کنند و مکّه بدون کربلا نامفهوم است.
۲- آسمانهای هفتگانه در مقابل این زمین کرنش می‌کنند.
۳- و طور سینا خود را در این سرزمین میمون و مبارک می‌یابد.
۴- زیرا، این سرزمین پیکر کسی را در آغوش گرفته که هستی به‌واسطه‌ی او، هستی یافته است.