مروان بن حکم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مروان بن حکم''' از سران مخالف با [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] و هوادار | {{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا | ||
|اطلاعات قاتل = | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =مروان بن حکم | |||
| کنیه = | |||
| لقب = | |||
| زادروز/زادگاه = | |||
| محل زندگی = | |||
| نسب/قبیله = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| نحوه درگذشت= | |||
| مدفن = | |||
| اقدامات = | |||
| انگیزه = | |||
| نقش‌های برجسته =نماینده ولی برای بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای یزید | |||
| دیگر فعالیت‌ها = | |||
}}'''مروان بن حکم''' از سران مخالف با [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] و هوادار خط اموى و پسر عموى عثمان که در امور مالى و سیاسى انحرافهاى فاحشى داشت و از محرکین بر ضد آل على بود و سوء استفاده‌هاى بسیارى از بیت المال در زمان عثمان داشت. | |||
==مذموم شمردن مروان از طرف آل رسول(ص)== | ==مذموم شمردن مروان از طرف آل رسول(ص)== | ||
مروان بن حکم به زبان رسول خدا(ص) لعنت شده بود.على(ع) هم روزى به او نگریست و فرمود:واى بر تو و واى بر | مروان بن حکم به زبان رسول خدا(ص) لعنت شده بود.على(ع) هم روزى به او نگریست و فرمود:واى بر تو و واى بر امت محمد از دست تو و دودمانت،آنگاه که موى سرت سفید شود.على علیه السلام او را پرچمدار گمراهى مى‌دانست.<ref>الغدیر،ج ۸،ص ۲۶۰تا ۲۶۷.</ref> | ||
==مخالفت با سیدالشهداء== | ==مخالفت با سیدالشهداء== | ||
مروان از افراد سرشناس بنى | مروان از افراد سرشناس بنى امیه بود و پس از مرگ [[معاویه]]،ولید والى مدینه وقتى نامۀ [[یزید]] را دریافت کرد که به او دستور بیعت گرفتن از [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] داده بود،با مروان مشورت کرد.مروان هم گفت همین شبانه در پى حسین(ع) بفرست و اگر بیعت نکرد،گردن او را بزن و پیوسته او را تحریک مى‌کرد که به زور از اباعبدالله الحسین بیعت بگیرد. <ref>حیاة الامام الحسین،ج ۲،ص ۲۵۰.</ref> نسبت به سیدالشهدا(ع) کینۀ شدید داشت. چون پس از احضار امام، قرار بر فرداى آن شب شد، مروان، ولید را تشویق مى‌کرد که همین امشب کار را یکسره کن.در راه هم وقتى به امام حسین(ع) برخورد و او را به بیعت فرا خواند، حسین بن على(ع) ، کلام معروف خویش «على الإسلام السلام،اذ قد بلیت الأمة براع مثل یزید...»را خطاب به او گفت، و میان امام و آن شیطان کین‌توز، سخنان تندى رد و بدل شد. <ref>همان،ص ۲۵۶.</ref> مروان بعدها به خلافت رسید و در سال ۶۵ هجرى،در سن ۶۳ سالگى مرد. <ref>مروج الذهب،ج ۳،ص ۸۹.</ref> از کسانى بود که نسبت به شیعه سختگیرى مى‌کرد و چون به حکومت مدینه رسید، هر جمعه در منبر،على(ع) را لعن و سب مى‌کرد. <ref>حیاة الامام زین العابدین،باقر شریف القرشى،ص ۶۰۵.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۱۸-۴۱۹. | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۱۸-۴۱۹.] | |||
==پی‌نوشت== | ==پی‌نوشت== | ||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۰
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | مروان بن حکم |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | نماینده ولی برای بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای یزید |
مروان بن حکم از سران مخالف با اهل بیت(ع) و هوادار خط اموى و پسر عموى عثمان که در امور مالى و سیاسى انحرافهاى فاحشى داشت و از محرکین بر ضد آل على بود و سوء استفاده‌هاى بسیارى از بیت المال در زمان عثمان داشت.
مذموم شمردن مروان از طرف آل رسول(ص)
مروان بن حکم به زبان رسول خدا(ص) لعنت شده بود.على(ع) هم روزى به او نگریست و فرمود:واى بر تو و واى بر امت محمد از دست تو و دودمانت،آنگاه که موى سرت سفید شود.على علیه السلام او را پرچمدار گمراهى مى‌دانست.[۱]
مخالفت با سیدالشهداء
مروان از افراد سرشناس بنى امیه بود و پس از مرگ معاویه،ولید والى مدینه وقتى نامۀ یزید را دریافت کرد که به او دستور بیعت گرفتن از حسین(ع) داده بود،با مروان مشورت کرد.مروان هم گفت همین شبانه در پى حسین(ع) بفرست و اگر بیعت نکرد،گردن او را بزن و پیوسته او را تحریک مى‌کرد که به زور از اباعبدالله الحسین بیعت بگیرد. [۲] نسبت به سیدالشهدا(ع) کینۀ شدید داشت. چون پس از احضار امام، قرار بر فرداى آن شب شد، مروان، ولید را تشویق مى‌کرد که همین امشب کار را یکسره کن.در راه هم وقتى به امام حسین(ع) برخورد و او را به بیعت فرا خواند، حسین بن على(ع) ، کلام معروف خویش «على الإسلام السلام،اذ قد بلیت الأمة براع مثل یزید...»را خطاب به او گفت، و میان امام و آن شیطان کین‌توز، سخنان تندى رد و بدل شد. [۳] مروان بعدها به خلافت رسید و در سال ۶۵ هجرى،در سن ۶۳ سالگى مرد. [۴] از کسانى بود که نسبت به شیعه سختگیرى مى‌کرد و چون به حکومت مدینه رسید، هر جمعه در منبر،على(ع) را لعن و سب مى‌کرد. [۵]