آفرین لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آفرین لاهوری''' با تخلص «آفرین» و نام اصلی «فقیر الله»، از شاعران سدۀ دوازدهم هجری قمری در هند است. | |||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =آفرین لاهوری | | نام =آفرین لاهوری | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==دیوان لاهوری== | ==دیوان لاهوری== | ||
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. | دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. | ||
در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. | در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. | ||
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | ||
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر | - مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛ | ||
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛ | - حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛ | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | - شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | ||
اوج احساسات و عواطف شاعر | اوج احساسات و عواطف شاعر دربندی که با واژه «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست. | ||
==کتاب شناسی== | ==کتاب شناسی== | ||
* لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی. | |||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۵
آفرین لاهوری با تخلص «آفرین» و نام اصلی «فقیر الله»، از شاعران سدۀ دوازدهم هجری قمری در هند است.
| آفرین لاهوری | |
|---|---|
| نام اصلی | فقیر الله |
| ملیت | هندی |
| پیشه | شاعر و نویسنده |
| تخلص | «آفرین» |
دیوان لاهوری
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛
- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.
اوج احساسات و عواطف شاعر دربندی که با واژه «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست.
کتاب شناسی
- لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی.