طفلان مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محمد و ابراهیم، دو فرزند [[مسلم بن عقیل]] بودند که در حادثۀ [[کربلا]] اسیر شدند. | محمد و ابراهیم، دو فرزند [[مسلم بن عقیل]] بودند که در حادثۀ [[کربلا]] اسیر شدند. | ||
== سرگذشت == | ==سرگذشت== | ||
ابن زیاد دستور داد طفلان مسلم را زندانى کردند. این دو نوجوان نابالغ | ابن زیاد دستور داد طفلان مسلم را زندانى کردند. این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک [[مشکور]]، پیرمرد زندانبان که هوادار [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود، شبانه از زندان گریختند. | ||
شب به خانۀ زنى پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود. وقتى شوهرش«[[حارث]]» فهمید، آن دو را کنار رود [[فرات]] برد و بى‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهاى آن دو را براى دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. <ref>تفصیل ماجرا در«بحار الأنوار»ج ۴۵،ص ۱۰۰ به بعد و در امالى صدوق،ص ۷۶ به بعد.</ref> در کنار فرات در چهار فرسنگى کربلا شهرى است به نام | شب به خانۀ زنى پناه بردند که شوهرش در سپاه [[ابن زیاد]] بود. وقتى شوهرش«[[حارث]]» فهمید، آن دو را کنار رود [[فرات]] برد و بى‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهاى آن دو را براى دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. <ref>تفصیل ماجرا در«بحار الأنوار»ج ۴۵،ص ۱۰۰ به بعد و در امالى صدوق،ص ۷۶ به بعد.</ref> در کنار فرات در چهار فرسنگى کربلا شهرى است به نام مسیب که نزدیک آن آرامگاه آبادى است که گویند قبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است. <ref>آرامگاههاى خاندان پاک پیامبر،سید عبد الرزاق کمونه،ص ۳۰۲.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۷۳. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۷۳.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:افراد]] | |||
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۸
محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثۀ کربلا اسیر شدند.
سرگذشت
ابن زیاد دستور داد طفلان مسلم را زندانى کردند. این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک مشکور، پیرمرد زندانبان که هوادار اهل بیت بود، شبانه از زندان گریختند.
شب به خانۀ زنى پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود. وقتى شوهرش«حارث» فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بى‌رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهاى آن دو را براى دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. [۱] در کنار فرات در چهار فرسنگى کربلا شهرى است به نام مسیب که نزدیک آن آرامگاه آبادى است که گویند قبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است. [۲]